donderdag 23 juni 2011

Weer thuis in Nederland!

Ja, ja zit ik al weer ruim 4 weken in Nederland. Wat vliegt de tijd. En is het al weer 6 weken geleden dat ik een blog geschreven heb. De laatste weken in Curaçao ben ik bij veel vrienden en bekenden langs geweest. Nog een keer naar het strand, Kolonisten doen, de vlodagen meegemaakt en natuurlijk nog gezellig naar Hebron om dat af te ronden. Vooral de laatste week was gek want dan is toch echt alles voor het laatst. Ik heb nog een mooie tijd gehad en er echt van genoten. Ik was lekker op tijd klaar met mijn spullen pakken. Verder het laatste nachtje nog op Hebron geslapen bij de kinderen. Het was wel gek maar wel heel leuk. Ik had mijn grote afscheidsfeest al gehad net voordat ik naar Suriname ging. Toen zijn we met elkaar wezen uit eten bij de Larry's dat was erg geslaagd en leuk. Het is zo gek om van het eiland weg te gaan waar je de weg zo goed kent, de mensen kent en je het leven eigen heb gemaakt. Ik kon ook echt niet beseffen dat ik daar een hele tijd niet ga komen. Voor ik naar Suriname ging was ik er emotioneel onder maar daarna heel nuchter. Toen had ik echt zo iets het gaat gewoon gebeuren klaar. We gaan weg van elkaar maar zien elkaar vast nog wel een keer.
Zo ben ik ook weg gegaan en bij het vliegveld omhoog gegaan. Ik heb boven op hato nog de foto's bekeken en een feestje gebouwd omdat Laura en Wilma de Curaçao Stiletto Run hadden gewonnen. Wilma was de snelste en Laura had de prijs van de hak gewonnen. Daarna het vliegtuig in en ben ik rustig gaan zitten uiteindelijk wel een schermpje genomen en filmpjes en muziek geluisterd. Ik vond de vlucht best snel gaan en stond zo weer met mijn voeten in Nederland. Ik vond het wel een raar idee maar daar stonden mijn vader, moeder en zusje mij op te wachten. We zijn richting Benschop vertrokken en zijn toen eerst bij mijn opa en oma nog een bakkie (koffie) wezen drinken. Verder een rustige eerste week gehad. Voorbereid op het feest van mijn ouders die 25 jaar waren getrouwd. En al langzaam werd het ook duidelijk daar er voor 's middags ook een feestje voor mij bij was. Omdat ik die dag jarig was en weer welkom geheten werd. Het was heerlijk weer dus mooi voor het feest.
Daar veel familie en mensen gezien. Het is zo gek maar ook zo normaal om elkaar naar zo'n tijd weer te zien. Je merkt wel weer dat je de mensen hun leven in moet en er weer even tussen moet komen.

Aan het begin en nog steeds wel moest ik aan Nederlanders wennen de manier van omgang en ergens zo hetzelfde maar ook zo anders. Ergens leuk om hier weer te zijn aan de andere kant verlang ik weer terug. Om daar mijn leventje weer op te pakken. Het is dan uiteindelijk toch opeens afgelopen. Hier ben ik nu weer druk om mijn leventje op te pakken. En het begint nu wel weer ergens op te lijken. Ik ben wel weer lekker aan het werk en alles er om heen. Mensen weer op zoeken, bruiloften en dingen regelen voor mijn kamertje. Ik ga in september SPH studeren en ben al een middagje op de Gereformeerde Hogeschool in Zwolle wezen kijken. Was erg leuk en krijg ik daar ook veel zin in. Het wordt een heel ander leventje maar daardoor ook erg leuk om je op voor te bereiden. Ik weet dat er dan weer een hele ander tijd aan gaat breken. Dit is even een tussen fase.

Verder al lekker op opwekking geweest en mensen weer gezien dat is erg leuk. Vooral mensen die ik in Curaçao heb leren kennen vind ik leuk om weer te spreken.
Om te horen hoe het met mensen gaat. Verder ben ik heel benieuwd hoe het leven verder gaat lopen. Ben blij met de tijd in Curaçao dat ik daar voor de kids heb mogen zorgen. Het was een bijzondere tijd. Dat pakt niemand meer van mij af.
Ergens lijkt het net een droom aan de andere kant denk ik er dagelijks miljoenen keren aan terug. Het is totaal zo'n andere wereld. En het valt bijna weer niet uit te leggen wat nu precies de verschillen zijn.
Omdat het gewoon totaal anders in elkaar zitten. Daar kon ik bijna niet uitleggen hoe nederland werkt en nu kan ik dat bijna niet anders som.
Het is denk op een bepaalde manier moeilijk in woorden te vatten je moet het ervaren en er midden in te zitten.

Nu ga ik hier mijn leventje weer op pakken.
En uiteindelijk ga ik hier ook weer genieten. Het is gewoon even omschakelen. Ik kan wel doen dat het niks voorstelt maar zo voel ik het niet. Merk ook als ik er over praat dan dat het nog sterk in mijn stem door klink.
Mensen het is niet omdat ik het dan helemaal niet leuk vind om hier weer te zijn maar wel weer erg moet omschakelen.
Dit is hoog waarschijnlijk mijn laatste blog op deze site zijn.
Ik vond het leuk om jullie zo op de hoogte te houden en mijn eigen belevenissen bij te houden. Ik hoop dat jullie het ook leuk vonden. Bedankt voor de reacties.
Tot ziens weer in Nederland!

Groetjes Marieke