Een tijd van veranderingen!

Hoe is het ermee? Allemaal lekker aan het vakantie vieren. Of je leest dit terwijl je heerlijk aan het relaxen ben. Geniet er maar van, want voor je het weet is de vakantie weer om.

Bij ons zijn er ook al weer 5 weken om en hebben ze volgende week nog een halve week. De vakantie is goed verlopen. In het team verliep het erg ontspannen en dat merkte je ook in de vakantie. De jongste kinderen zijn ook nog naar vakantieplan geweest en hebben daar heerlijk spelletjes gedaan. Daniel en Deltje zijn nog op kamp geweest. En de kinderen hebben nog bij kinderen geslapen. Jason heeft vier weken gewerkt bij een tuin bedrijf. Het bevalt hem erg goed, hij mocht wel elke dag vroeg zijn bed uit en ging vaak ’s avonds niet zo vroeg slapen. Maar hij deed het met weinig moeite. Verder met de kids nog een keer naar het strand geweest of andere bezigheden gedaan.

Wij als team hebben wel behoorlijk wat gewerkt maar op zich verviel er af en toe een dienst omdat er veel kinderen weg waren. En door slaapdiensten en onregelmatig werken heb je ook altijd op de dag nog veel vrij. Als je ochtenddienst heb werk je van 7-15 uur en dan kan je daarna nog even de zee in duiken en dan zwem je zo je ochtend werken er weer af. Of nog even ’s avonds naar een terrasje. Als je middagdienst heb hoef je pas om 14.30 uur te beginnen dus kan je heerlijk uitslapen en nog het één en ander verrichten aan computer werk of andere dingen. Of een ochtendje koffie drinken.

Op dit moment ben ik in mijn vrije tijd ook wel echt aan het genieten, want ik heb besloten om in het huis te gaan wonen met Jannet eind augustus. En zelf merk ik dat ik nu nog meer van mijn vrijheid geniet. Dat ik denk o nu kan het nog heerlijk. Maar ook ga ik steeds meer zien hoe goed het zal zijn voor de kinderen en hoeveel rust het zal geven. Daardoor heb ik ook wel erg veel zin in deze stap. Vandaag gaan Raylison en Jayo verhuizen wat zal dat veranderen in huize Hebron. Geen gegil meer door het huis van Tante Marieke. Geen dikke brasa van Raylison en dat je bijna plat geknuffeld wordt. Niet meer te hoeven vragen heb je je pil al genomen want je bent niet te sturen. De lolletjes en grapjes. En Jason gaat van begin volgende week verhuizen. Dan ga ik de gezellige praatjes missen over diepere dingen. Jason die zijn best doet om het goed te doen en je helpt. Het is een goede keuze en de jongens gaan hierdoor een grote stap naar voren maken. Jason gaat op Veeris op kamers wonen en krijgt kamertraining. Hij krijgt hulp die hij nodig heeft en verdient. In de weekenden gaat hij naar zijn eigen tantes en langs zijn moeders. Dan gaan we de kamers eens flink schoon boenen en de kamer indeling anders maken. Zodat het wat meer een leef huis wordt en heet goed leefbaar is. Dan eind augustus hopen Jannet en ik erbij in te trekken. Zo hopen we veel meer rust en duidelijkheid te geven. Elke dag hetzelfde, niet meer vraag maar aan de volgende dienst, niet meer de overdracht waar veel verloren gaat. Niet meer al die verschillende mensen die over de vloer komen elke dag weer. Voor mij zal het wel een hele verandering worden, niet meer zoals ik hier beschrijf na je dienst de zee in kunnen duiken. Vaak een vrij gevoel kunnen hebben. Niet zo vaak meer kunnen uitslapen. Maar ik geloof dat ik er ook veel voor terug krijg. Doordat je veel dichterbij de kinderen komt te staan. Nog meer met ze kan delen. Je ondertussen ook rustig even kan zitten omdat het je thuis is en niet meer echt je werk. We gaan de uitdaging aan en ik heb er zin in.

Maar nu staat er eerst een tijd van afscheid nemen voor de deur een maand waarin vier mensen zullen vertrekken en waarin ik eigenlijk de rij zal sluiten begin september. Maar ik ben blij dat ik nu nog niet weg hoef. Nu nog niet uit dit leventje hoef te stappen, ik merk gewoon ik ben hier nog niet klaar. Dan is het goed om nog even te blijven. Nu eerst nog een nieuwe uitdaging voor de boeg. Ik ben blij met de giften die ik ontvang. Ik ontvang elke maand van het bedrag 400 euro en daaraan mocht ik ook zien dat ik nog niet klaar was. Want er staat nog steeds geld op voor ongeveer een half jaar. Ik ben blij dat ik daarin mag zien dat ik gesteund en geleid wordt. Ik mocht via een brief die ik aan mij zelf schreef via God ook ontvangen dat het goed was dat ik bleef. Dat was voor mij een bevestiging en nu heb ik er ook zo de rust over. Daarom mag ik in geloof deze stap maken, ik ben zo ook naar Curaçao gegaan en waarom dan niet nog een stapje verder ook in het huis te gaan wonen.

Nu geniet ik dan nog wel echt van mijn vrije tijd. Ben pas nog een keer wezen wakeboarden en hieronder ook een filmpje erover. Dat is mijn hobby ook de laatste tijd om er een leuk filmpje van te maken, te monteren en een beeld te geven. Verder zijn we deze week ook met 6 mensen wezen quad rijden. Wat een belevenis we zaten van onder tot boven onder de bagger. We hebben echt de grootste lol gehad. Het was als een verrassing voor Joanne omdat ze jarig was en omdat Joanne en Vera bijna terug gaan en de tijd met z’n vieren nog te vieren met een leuk uitje. Uiteindelijk zijn Ben en Marieke ook nog mee geweest uit de kerk en een stel waar we de laatste tijd veel mee omgaan. Het was echt super geslaagd en heb er van genoten.
Nu ben ik druk bezig met afscheidscadeaus en de veranderingen met vragen hoe we van alles gaan doen en regelen. Verder nog van mijn vrije tijd genieten. Van de week is er nog een meid gekomen voor 3 weken op mijn kamer. Die de weg wijzen en zo vliegen de dagen om. Mijn nieuwsbrief staat al een hele tijd op de planning. Maar door de veranderingen lastig te typen en nu is het vakantie maar hij komt er bijna aan.

Geniet nog even van jullie vakantie. Gods zegen, Liefs van Marieke

Een hoop om over na te denken.

De tijd gaat weer snel en af en toe denk ik het is weer eens tijd voor een blog. Maar dan weer werken, of naar het strand, of een wk wedstrijd kijken er is altijd wel weer iets te verzinnen om geen verhaaltje te typen. Of gewoon even geen zin en inspiratie. Maar vanmorgen dacht ik nu is het wel even tijd om te typen. Als je eenmaal aan het typen ben gaat het ook altijd wel weer en is het even lekker om te typen. Soms denk je ook wel eens voor wie typ ik maar als ik dan kijk bij mijn teller kijken er best veel mensen. Maar mensen durven volgens mij geen reactie te plaatsen. Terwijl dat ik dat wel heel leuk vind en spannend of ik weer een reactie heb.

Nu ga ik eerst maar even schrijven hoe het gaat want daar bestaat een blog voor. Zo als je er boven ziet staat heb ik een hoop om over na te denken. Want ik begin steeds meer te twijfelen of ik niet nog wat langer zal blijven. Want ik heb het hier gewoon goed en geniet hier volop. Verder als ik weer naar Nederland ga kom ik niet zo snel nog hier een keer voor zo’n tijd. Met mijn studie voor hbo kan ik ook in september beginnen. En ik kan hier nog genoeg betekenen. En heb het idee dat God mij ook deze weg wijst. Ik was er zelf behoorlijk uit toen het knagen begon en binnen Hebron gaan ook dingen veranderen. En dan zal het ook het mooiste zijn om in het voorjaar terug te komen zodat ik hierin nog een stuk kan betekenen. En dan kan ik hier nog even lekker overwinteren natuurlijk. 
Maar over dit stukje gaan jullie meer horen. Ik wil vragen of jullie er voor willen bidden dat ik nog meer duidelijk mag krijgen. Ik ben blij met alle giften die ik mag en mocht ontvangen. Want met dat geld kan ik ook gewoon langer blijven.

Maar wat is er dan binnen Hebron verandert en gaat er veranderen.
Joey was met Cees en Rommy het directie echtpaar voor 6 weken mee naar een pleeggezin. Om daarmee te draaien en voor hun te kijken of het ze lukte om Joey in huis te nemen. We gingen er eigenlijk helemaal van uit dat hij daar heen ging. Even terug kwam om afscheid te nemen en dan voorgoed daar heen zou gaan. Hij heeft het daar super gedaan. Super op school zijn best gedaan, leren wave boarden. De kou gevoeld en de Nederlandse zon, daar verkouden geweest. Daar genoten en veel beter Nederlands leren praten. Genoten van de vrijheid op je fiets naar school, spelen op een pleintje. Toch zal Joey niet bij de familie terug keren. Zij hebben besloten, na gesprekken met derden, om niet verder te gaan. Het was een moeilijke beslissing voor hen en het heeft bij alles heel wat traantjes gekost maar toch moeten we hun beslissing respecteren, en dat doen we ook. Wel gaan we verder met bidden, schrijven en kijken waar er wel een familie is die Joey in hun gezin wil en kan opnemen. Het kan soms zo onverwacht gaan en is ook de vraag Waarom, Waarom. Ik geloof dat God dit zal gebruiken ten goede en dat hij in een gezin mag komen te wonen.

Het was al de bedoeling om de grote uit Hebron te halen en dat Raylison helemaal en Raynold in de weekend bij Cees en Rommy gaat wonen. Ze gaan verhuizen eind juli dus dat gaat dan opeens snel. Jason komt op Veeris wonen en in de weekenden naar zijn tante. Dan blijven nu de vier jongste kinderen nog over Joey, Sarah, Daniel en Deltje. Het is de bedoeling dat er 2 tantes bij komen te wonen om ze te begeleiden en dat er zo geen wisselingen zijn meer van diensten. Dat ze alleen nog hulp voor af en toe ontvangen. Nu is de vraag wie er bij komen te wonen. Er bestaat een kans dat ik dat zal worden. Deze vraag heb ik woensdag opeens gekregen en die vraag spookt nu door mijn hoofd. Zie ik dat zitten, kan ik dat wel, hoe moet dit, hoe moet dat. Aan de andere kant ervaar ik ook sterk dat ik deze stap mag nemen. En dat het een grote ervaring is en dat God met mij mee gaat. Dus ik wil vragen of jullie er voor willen bidden zodat ik duidelijkheid mag ontvangen. Woensdag hebben we met de mensen die blijven weer een ontmoeting om er verder over te denken. Ik hoop dat we dan weer een stap verder komen.

Verder ben ik lekker aan het werk, de kids hebben vakantie maar zijn ook naar leuke vakantieplannen geweest. Ze genoten er erg van en dat is super. Verder is Deltje met een kamp mee geweest en kwam met verhalen terug en nu is Daniel ook op kamp. Erg leuk dat de kids zo ook nog even op vakantie kunnen. Jason is op dit moment heerlijk aan het werk en dat bevalt hem ook erg goed. Zo vliegt de vakantie ook al wel weer om en zijn er al weer 2 weken om. Verder staan er nog wat leuke activiteiten op de planning. En ga ik heerlijk genieten met de kids en het team. In augustus gaan er 4 van het team weg. En komen er 2 stagiares en 1 vaste kracht in de plaats in begin september. Dus het wordt spannend en ook een grote verandering voor de deur. Dus er komt een spannende tijd aan maar ook wel weer een uitdaging. Ik ben benieuwd waar God mij wil hebben en ik hoop dat jullie met mij willen mee bidden en danken dat ik het hier zo goed naar mijn zin heb.

In de kerk heb ik ook een taak gekregen. Ze hadden nieuwe apparatuur gekocht voor het muziekteam. Het is erg mooi maar het is wel handig als iemand in de dienst weet wat er moet gebeuren zodat hij ook gebruikt wordt. Ik heb een uitleg gehad en krijg hem aangesloten, kan ook al oplossingen vinden. Het is nog wel even zoeken maar vind het leuk om zo wat te betekenen en daar ook meer van te leren. Waarom gaan de microfoon rond zingen. Wat doe je als je een ventilator over de monitor hoort. Enz. Zo maak je op zo’n eilandje veel mee en leer je weer van alles bij waar je van te voren niks van verwacht had.

Nou zo is het weer een heel verhaal geworden, jammer genoeg is Nederland geen kampioen geworden maar daar komen we ook wel weer over heen. Jullie sterkte met het verlies, maar ze hebben super hun best gedaan. We mogen alleen al blij zijn hoever ze gekomen zijn. Waar ik zat te kijken gisteren met ongeveer 20 mensen van ons en 150 andere mensen ontstond ook nog een relletje aan het eind waar uiteindelijk glas rond vloog. Je mensen hoorde gillen een politie een schot in de lucht schoot. Mensen hard begonnen te rennen. Het ging allemaal snel maar met ons uiteindelijk goed afgelopen. Hoe zo’n kleine frustatie zo groot uit kan barsten door alcohol, groepsdruk en er uiteindelijk veel mensen op de vuist gaan. Wij hebben iedereen weer bij elkaar gevonden. De 4 kids die mee waren, waren behoorlijk geschrokken.

Nu ga ik afsluiten en zal ik jullie snel weer op de hoogte proberen te stellen.
Groetjes Marieke