Een hoop om over na te denken.

De tijd gaat weer snel en af en toe denk ik het is weer eens tijd voor een blog. Maar dan weer werken, of naar het strand, of een wk wedstrijd kijken er is altijd wel weer iets te verzinnen om geen verhaaltje te typen. Of gewoon even geen zin en inspiratie. Maar vanmorgen dacht ik nu is het wel even tijd om te typen. Als je eenmaal aan het typen ben gaat het ook altijd wel weer en is het even lekker om te typen. Soms denk je ook wel eens voor wie typ ik maar als ik dan kijk bij mijn teller kijken er best veel mensen. Maar mensen durven volgens mij geen reactie te plaatsen. Terwijl dat ik dat wel heel leuk vind en spannend of ik weer een reactie heb.

Nu ga ik eerst maar even schrijven hoe het gaat want daar bestaat een blog voor. Zo als je er boven ziet staat heb ik een hoop om over na te denken. Want ik begin steeds meer te twijfelen of ik niet nog wat langer zal blijven. Want ik heb het hier gewoon goed en geniet hier volop. Verder als ik weer naar Nederland ga kom ik niet zo snel nog hier een keer voor zo’n tijd. Met mijn studie voor hbo kan ik ook in september beginnen. En ik kan hier nog genoeg betekenen. En heb het idee dat God mij ook deze weg wijst. Ik was er zelf behoorlijk uit toen het knagen begon en binnen Hebron gaan ook dingen veranderen. En dan zal het ook het mooiste zijn om in het voorjaar terug te komen zodat ik hierin nog een stuk kan betekenen. En dan kan ik hier nog even lekker overwinteren natuurlijk. 
Maar over dit stukje gaan jullie meer horen. Ik wil vragen of jullie er voor willen bidden dat ik nog meer duidelijk mag krijgen. Ik ben blij met alle giften die ik mag en mocht ontvangen. Want met dat geld kan ik ook gewoon langer blijven.

Maar wat is er dan binnen Hebron verandert en gaat er veranderen.
Joey was met Cees en Rommy het directie echtpaar voor 6 weken mee naar een pleeggezin. Om daarmee te draaien en voor hun te kijken of het ze lukte om Joey in huis te nemen. We gingen er eigenlijk helemaal van uit dat hij daar heen ging. Even terug kwam om afscheid te nemen en dan voorgoed daar heen zou gaan. Hij heeft het daar super gedaan. Super op school zijn best gedaan, leren wave boarden. De kou gevoeld en de Nederlandse zon, daar verkouden geweest. Daar genoten en veel beter Nederlands leren praten. Genoten van de vrijheid op je fiets naar school, spelen op een pleintje. Toch zal Joey niet bij de familie terug keren. Zij hebben besloten, na gesprekken met derden, om niet verder te gaan. Het was een moeilijke beslissing voor hen en het heeft bij alles heel wat traantjes gekost maar toch moeten we hun beslissing respecteren, en dat doen we ook. Wel gaan we verder met bidden, schrijven en kijken waar er wel een familie is die Joey in hun gezin wil en kan opnemen. Het kan soms zo onverwacht gaan en is ook de vraag Waarom, Waarom. Ik geloof dat God dit zal gebruiken ten goede en dat hij in een gezin mag komen te wonen.

Het was al de bedoeling om de grote uit Hebron te halen en dat Raylison helemaal en Raynold in de weekend bij Cees en Rommy gaat wonen. Ze gaan verhuizen eind juli dus dat gaat dan opeens snel. Jason komt op Veeris wonen en in de weekenden naar zijn tante. Dan blijven nu de vier jongste kinderen nog over Joey, Sarah, Daniel en Deltje. Het is de bedoeling dat er 2 tantes bij komen te wonen om ze te begeleiden en dat er zo geen wisselingen zijn meer van diensten. Dat ze alleen nog hulp voor af en toe ontvangen. Nu is de vraag wie er bij komen te wonen. Er bestaat een kans dat ik dat zal worden. Deze vraag heb ik woensdag opeens gekregen en die vraag spookt nu door mijn hoofd. Zie ik dat zitten, kan ik dat wel, hoe moet dit, hoe moet dat. Aan de andere kant ervaar ik ook sterk dat ik deze stap mag nemen. En dat het een grote ervaring is en dat God met mij mee gaat. Dus ik wil vragen of jullie er voor willen bidden zodat ik duidelijkheid mag ontvangen. Woensdag hebben we met de mensen die blijven weer een ontmoeting om er verder over te denken. Ik hoop dat we dan weer een stap verder komen.

Verder ben ik lekker aan het werk, de kids hebben vakantie maar zijn ook naar leuke vakantieplannen geweest. Ze genoten er erg van en dat is super. Verder is Deltje met een kamp mee geweest en kwam met verhalen terug en nu is Daniel ook op kamp. Erg leuk dat de kids zo ook nog even op vakantie kunnen. Jason is op dit moment heerlijk aan het werk en dat bevalt hem ook erg goed. Zo vliegt de vakantie ook al wel weer om en zijn er al weer 2 weken om. Verder staan er nog wat leuke activiteiten op de planning. En ga ik heerlijk genieten met de kids en het team. In augustus gaan er 4 van het team weg. En komen er 2 stagiares en 1 vaste kracht in de plaats in begin september. Dus het wordt spannend en ook een grote verandering voor de deur. Dus er komt een spannende tijd aan maar ook wel weer een uitdaging. Ik ben benieuwd waar God mij wil hebben en ik hoop dat jullie met mij willen mee bidden en danken dat ik het hier zo goed naar mijn zin heb.

In de kerk heb ik ook een taak gekregen. Ze hadden nieuwe apparatuur gekocht voor het muziekteam. Het is erg mooi maar het is wel handig als iemand in de dienst weet wat er moet gebeuren zodat hij ook gebruikt wordt. Ik heb een uitleg gehad en krijg hem aangesloten, kan ook al oplossingen vinden. Het is nog wel even zoeken maar vind het leuk om zo wat te betekenen en daar ook meer van te leren. Waarom gaan de microfoon rond zingen. Wat doe je als je een ventilator over de monitor hoort. Enz. Zo maak je op zo’n eilandje veel mee en leer je weer van alles bij waar je van te voren niks van verwacht had.

Nou zo is het weer een heel verhaal geworden, jammer genoeg is Nederland geen kampioen geworden maar daar komen we ook wel weer over heen. Jullie sterkte met het verlies, maar ze hebben super hun best gedaan. We mogen alleen al blij zijn hoever ze gekomen zijn. Waar ik zat te kijken gisteren met ongeveer 20 mensen van ons en 150 andere mensen ontstond ook nog een relletje aan het eind waar uiteindelijk glas rond vloog. Je mensen hoorde gillen een politie een schot in de lucht schoot. Mensen hard begonnen te rennen. Het ging allemaal snel maar met ons uiteindelijk goed afgelopen. Hoe zo’n kleine frustatie zo groot uit kan barsten door alcohol, groepsdruk en er uiteindelijk veel mensen op de vuist gaan. Wij hebben iedereen weer bij elkaar gevonden. De 4 kids die mee waren, waren behoorlijk geschrokken.

Nu ga ik afsluiten en zal ik jullie snel weer op de hoogte proberen te stellen.
Groetjes Marieke