Afscheid nemen bestaat niet….

In de afgelopen weken heb ik op verschillende manieren van mensen afscheid genomen. Sommige om een korte tijd niet te zien en andere een langere tijd en om afscheid te nemen van iemand die ik niet meer op deze aarde zal zien. Het was ook allemaal op een andere manier maar wel afscheid nemen.

Dominique
Haar heb ik begin dit jaar echt leren kennen. Zij zat al 5 jaar op het eiland en heeft voor mijn tijd ook op Hebron stage gelopen. We hadden elkaar aan het begin wel leren kennen en ik zag haar ook geregeld even. Maar we kende elkaar niet echt. Halverwege januari was ik een keer bij Riffort en heb ik een hele avond met elkaar zitten praten. Zondag ben ik met haar mee naar de kerk geweest en is ze daarna nog met mij naar het strand geweest. Zie 2de blog geleden. Daarna hebben we elkaar elke week op woensdagavond gezien en vaak ook nog in het weekend een paar keer. Het contact is daarna heel snel gelopen. Bijzonder hoe snel je dan soms mensen kan leren kennen en het bijzonder voelt om bij elkaar te zijn. Op een woensdagavond zei haar pleegvader of ik wilde helpen met een afscheidsfeestje en heb ik ja op gezegd. Zo ben ik er mee bezig geweest en is het afscheidsfeest op Veeris georganiseerd waarin Elton (pleegvader) ook speelde met de band. Het was bijzonder en zij wist er niks van. En weet je waar we haar mee op hebben gehaald … drie keer raden, met de auto nee, met de bus, neee Met de Limocine, JAAAA. Het was een bijzonder idee om daar ook in te zitten en met de kinderen, Gerardo en een vriendin van Dominique en 2 kids daarvan zijn we haar wezen halen. Echt gaaf en bijzonder. Nu is ze weer terug naar Nederand en haar hoop ik daar weer te zien. Het was een korte maar zeer bijzonder en intensieve tijd. En het is een mooie meid!! Dominique je weet het en je gaat genieten in Nederland!!!

Jannet
Jannet is voor vier weken in Nederland op verlof en haar heb ik ook bij het vliegveld uitgezwaaid. We hebben een gave tijd hier samen in Hebron en zijn dichtbij elkaar komen te staan. Het is dan best even gek als ze weg gaat maar het leven gaat hier ook gewoon door. Dus ben hier nu met Iris en het gaat goed. We hebben de zaakjes goed geregeld en de kinderen gaan geregeld spelen of logeren. Of één van de twee werkt met een stagiair zodat de ander even vrij kan zijn. Jannet komt over twee weken weer terug en dan ga ik nog even met haar genieten.

Tante Iris
Tante Iris ken ik vanaf het begin op Hebron. Ze kwam 2 keer in de week op Hebron om de was te vouwen. Dat deed ze met een lach op haar gezicht echt bijzonder. Verder las ze bij de maandviering altijd mooie gedichten voor en ze speelde op haar keyboard een liedje. Ze speelde vaak met Raylison en oefende op Hebron. Het was altijd druk maar gezellig op Hebron als ze er was. Ik heb ook veel met haar gelachen en geholpen. Ze was altijd vrolijk en kon praten, praten en nog een praten. Maar het was altijd wel bijzonder hoe ze in het leven stond. Ze vond het belangrijk dat de haren en de tassen netjes waren maar kon ook echt van de kids genieten. Ze stond klaar voor de buurt al onze overige kleren gingen daar heen en deelde ze uit. Ze stond voor veel mensen klaar voor een praatje. Zelf had ze geen cent te maken maar deelde uit van wat ze had en was tevreden. Ik heb echt van haar mogen leren en mogen blijven smile. Dat vond ze altijd erg belangrijk. Ze zat al lange tijd met haar knie en was al voor een onderzoek naar Colombia geweest. Daarna ben ik gezellig een keer bij haar op bezoek geweest en vertelde ze dat een bacterie was verdwenen met gebedsgenezing en het nu veel makkelijker geopereerd kon worden. Nu was ze weer naar Colombia maar uiteindelijk kreeg haar man een belletje dat de operatie was geslaagd alleen dat ze last had van haar buik. Later werd er gebeld dat ze is overleden. Wel heel heftig voor de familie, buurt en voor hebron. Om zo’n bijzonder iemand te gaan missen. Ik kon het niet beseffen, maar toen ik had zag liggen wist ik het zeker. Het was bijzonder om het met de kids mee te maken en hoe ze er allemaal mee om gingen. Ik vind het goed om te weten dat zij bij de Hemelse Vader is. We hebben het er met de kinderen over gehad en gingen met Sarah, Dani en Joey condoleren.
Daarna ben ik samen met Joey naar de kerkdienst geweest en is de Nederlandse Iris met Dani en Sarah terug gegaan. We hebben ze zelf de keuze gegeven wat ze wilde. De kerkdienst was in een rooms katholieke kerk. Het begin was helemaal volgens een draaiboek en in het Papiaments. Met veel versjes op zeggen. En een pastoor die tante Iris eigenlijk niet kon volgens mij. Dus dat was wel jammer. Daarna kwam Cees naar voren en hebben Raylison en Andreas eerst het lied gezongen Stil in het engels. Dat lied zong tante Iris vaak op Hebron en was haar lievelingslied. Echt vet mooi toen moest ik wel een paar keer hard slikken want dan mis je haar stem en zie je haar voor je als ze dat zong. Toen ze klaar waren met zingen heeft Cees nog wat over tante Iris verteld wie het was en wat ze voor ons betekende.
Tante Iris had 2 maanden een hele mooie brief aan Cees gegeven en gevraagd of hij het digitaal wilde maken en gezegd dat je hier vanuit moet leven. Het was in het engels maar echt geschreven door Tante Iris. Echt een mooi tekst dat je moet leven uit de 3 E energie Emotie, Enthousiastme
Verder over dat je moet smile en voor andere klaar moet staan. Ze gaan hem ook nog digitaal maken. Daarna hebben Raylison en Andreas nog een lied gespeeld: veilig in Jezus armen.

Daarna zijn we in een stoet naar de begraafplaats gereden en werd de kist in een gat geschoven en hebben we allemaal een lepel met zand er in gegooid. Nog een keer aan de familie een hand gegeven en was het afgelopen. Haar zal ik niet meer zien maar hoop ik in de hemel weer te ontmoeten.

Deltje
Deze week hebben we ook afscheid mogen nemen van Deltje binnen Hebron. Hij heeft eerst 3 jaar bij zijn moeder gewoond en daarna 7 jaar hier en nu is hij weer bij zijn moeder gaan wonen. Het is erg mooi dat het kan en het is rustiger daar thuis. Wat voor hem erg goed is. Hier moet hij veel in de gate houden en het is hier toch vaak onrustig. Hij heeft eerst dinsdag zijn verjaardag gehad en daarna zijn we echt bezig geweest om te vertellen dat hij het weekend bij zijn moeder gaat wonen. Daarna ging hij ook steeds naar vragen en wist ook niet goed of hij er blij of niet blij moest zijn. Hij heeft wel heel wat geknuffeld. Bijzonder om dat zo te zien. Vrijdag is hij na de maandviering naar westpunt gegaan met zijn spullen. Zaterdag heeft hij al zijn spullen klaar gemaakt voor zijn verjaardag. Zondag hebben we met z’n alle daar zijn feest gevierd en hebben we zijn kamer mogen bekijken die hij daar ook cadeau kreeg. Hij heeft een mooie nieuwe kamer gekregen waar hij mag gaan slapen en zijn nieuwe plekje mag worden.
Het was een leuk feest waarin we eerst hebben gezeten en later nog wat spelletjes gedaan zoals stoelendans, twister, ballonnen trap en iemand inpakken in wc papier. Het was leuk hoe de kinderen vanuit de buurt er van konden genieten. En niet te vergeten Deltje die genoot. Daarna de pinata waar hij flink voor heeft geramd en hij het uiteindelijk stuk kreeg. Nog gezongen en taart hebben gegeten. Zo heb ik daarna Deltje daar achter gelaten en blijft hij daar wonen. Ik zal voor ik helemaal terug ga hem nog een keer zien. Maar wel een gek idee om hem los te laten. Met een kind waar je iets gaafs mee heb opgebouwd. Maar wel goed dat het zo weer bij zijn moeder mag wonen waar een kind hoort te zijn.

Afscheid nemen..
Zelf komt voor mij het afscheid nemen steeds dichterbij. Merk dat ik steeds meer de weken ga tellen en nu komt het ook echt snel dichterbij. Ik hoop 28 mei terug te vliegen en 29 mei weer in Nederland te landen. Verder heb ik nu nog een ticket geboekt om 28 april naar Suriname te vliegen en daar nog met 3 mensen te gaan kijken. Het is zo dichtbij en lijkt mij gaaf om dat land nog te zien. Dus nog een maandje in Hebron en nog een maand aan deze kant van de oceaan naar Suriname en genieten en afscheid nemen hier. Deze tijd zal snel en bijzonder zijn.

Ik hoop dat jullie voor de familie en bekende van Tante Iris willen bidden, voor Deltje en zijn moeder en vader en Dominique. Verder nog voor mij nu het afscheid nemen dichtbij is gekomen.
De nieuwsbrief komt er aan. Groetjes Marieke

The time flies!!

Toen ik net weer even op mijn blog kwam schrok ik. O o Marieke dacht ik al weer meer dan een maand niet geschreven. En je nieuwsbrief moet je ook nodig weer gaan schrijven en moet er uit.
Voor mij zelf had ik al weer snel een excuses klaar. Ja de tijd vliegt ook zo hard kan ik er wat aan doen. Veel tijd op Hebron geweest, mijn ouders op bezoek, weer nieuwe mensen leren kennen en het is weer goed weer. Dus Marieke geniet weer van het strand en andere leuke goed weer activiteiten zoals picknicken en in een tuin chillen enz. Vooral ook met de kids genieten en ze steeds beter leren kennen. Is fijn maar maakt straks het afscheid nemen denk niet makkelijker. Maar ik leef al wel steeds meer naar eind mei toe maar het gaat mij op dit moment weer even te hard. Als ik over de weken na denk die gaan komen. Maar nu zal ik eerst nog even wat vertellen over de afgelopen weken. Want de toekomst kan ik niet voorspellen maar wel kan ik achterom kijken en jullie mee laten genieten van de afgelopen tijd.

Toen ik besloot langer te blijven zeiden mijn ouders het is goed maar dan komen wij nog wel een keer langs. Ik vond dat natuurlijk helemaal goed en heb ze weer met open armen ontvangen. Het is wel gek dat je de weg hier zo goed weet en dat het gewoon vertrouwd en je leven is geworden.
Ze konden het hier ook al wel want precies een jaar geleden waren mijn ouders en zusje ook langs geweest. We gingen dit keer dan wel op Westpunt zitten, dat is midden in de natuur en de stad is ver weg.Maar het was wel heerlijk genieten. We hadden met ons huisje uitzicht op zee. En konden naar het strand lopen of waren er in een paar minuten. Alle mooie natuurlijke activiteiten waren heerlijk dichtbij en hebben daar dan ook heerlijk van genoten. De Christoffelberg beklommen, bij een mooi landhuis wezen kijken en daar gewandeld, bij het strand geweest, het puntje van Curaçao bekeken. Elke avond konden we de zon heerlijk in de zee zien gaan. Beter kon haast niet. We hebben echt genoten van elkaar. We zijn ook nog wezen quad rijden dat was ook een gave ondernemen zo met mijn ouders. Echt volop genoten en mooie plekjes van Curaçao gezien.

De leuke activiteiten die we met elkaar wilde doen hadden vast gedaan zodat het 2de deel in teken van hebron konden staan. Ik ging ook weer bij de kinderen van Hebron slapen en leven. En mijn ouders en zusje hebben toen in een huisje dichtbij Hebron gezeten en uiteindelijk hebben ze mee genoten van de kids. We zijn vrijdag met Daniel naar de dierentuin geweest en was er ’s avonds maandviering. Zaterdag zijn we ’s middags met de jongens naar de houtjesbaai geweest. Waar we heerlijk genoten heb. Zondag naar de kerk en heerlijk op hebron spelletjes gedaan en gegeten.
Maandag hebben we heerlijk ’s middag op het water genoten op een boot. Echt heerlijk uitwaaien.
En genieten ook op een banaan achter de boot was voor de kinderen een geweldige ervaring. De tijd vloog voorbij en dinsdag was al weer de dag dat ze gingen. We hebben toen nog even met elkaar geluncht en zijn mijn ouders en zusje gedag wezen zeggen.

Zo was de tijd omgevlogen en bleef ik weer alleen achter van familie Molenaar maar niet alleen op het eiland want ik heb hier ook mensen leren kennen. Ik voel mij hier ook erg thuis en geniet hier nog zeker wel en de kids kan ik nog niet los laten zo. Het is bijzonder om zo dichtbij de kinderen te leven en te ervaren hoe vrijer ze worden en ook weer steeds meer kind worden. Niet alleen maar bezig zijn om dingen voor elkaar te krijgen maar ook echt te genieten en ze weer kunnen spelen.

Mijn ouders hebben ook een stuk over de verandering geschreven:
Vorig jaar merkten wij dat ze bezig waren om hun plekje te veroveren, sloofden zich uit om opgemerkt te worden. Ze hebben nu echt een band gekregen met Iris, Marieke en Jannet, daardoor
kunnen ze meer zichzelf zijn.
Doordat er geen wisselingen zijn per dag maar per week, merk je dat de afspraken duidelijk gemaakt
kunnen worden. De begeleiding weet beter wat er afgesproken is met de kinderen en kunnen ’s
ochtends bespreken wat ze ’s middags willen doen.
Ook hebben ze bewust gekeken wat elk kind leuk vindt. Joey gaat skaten en is veranderd van voetbal
club en is daar heel fanatiek in. Sarah zwemt op een hoog nivo en heeft al veel medailles.
Hier 2 citaten uit waarin ze denk hele belangrijke veranderingen zien die voor kinderen echt belangrijk zijn. Ik hoop dat mensen ook gaan zien dat het voor kinderen niet goed is om in een groot kinderhuis met allemaal kinderen te wonen maar dat kinderen door zo min mogelijk mensen worden opgevoed. Dus al heb je nog ruimte thuis en op je hart om kinderen in huis te nemen zet door want je kan kinderen echt een mooier en beter leven geven. God zorgt voor deze kinderen maar het is wel belangrijk als God de ruimte en mensen krijgt die hij daar ook voor kan gebruiken.

Ik hoop hier nu nog een paar weken voor deze kinderen te zijn en ze te helpen en God is een goed God en zal verder voor deze kinderen zorgen. Gaaf dat er elke keer weer nieuwe oplossingen komen. Er komt nu ook een echtpaar aan die bij deze kinderen gaat wonen. En één van de kinderen gaat ook over 2 weken thuis wonen. Komt daar nu al de weekenden en vakantie en gaat na 7 jaar weer thuis wonen. Gaaf dat het zo de goede kant op gaat en zo zijn er wel weer veel veranderingen maar wel echt de goede kant op. Vind gaaf en bijzonder om te zien hoe het gaat, zodat ik het hier weer los kan laten en gaan studeren. Dus ik hoop eind mei terug te komen dan zijn mijn ouders ook 25 jaar getrouwd. Dan 3 maanden genieten van mensen om mij heen en andere bezigheden en mij klaar maken om te gaan studeren.

Veel succes met alles en blijf genieten want de tijd vliegt en voor je het weet ben ik er weer.
Wil nog even zeggen dat ik mag merken dat God een goed God is en ons door genade vrij heeft gemaakt. We hem overal groot mogen maken en van hem mogen genieten.

Groetjes Marieke