Afscheid nemen bestaat niet….

In de afgelopen weken heb ik op verschillende manieren van mensen afscheid genomen. Sommige om een korte tijd niet te zien en andere een langere tijd en om afscheid te nemen van iemand die ik niet meer op deze aarde zal zien. Het was ook allemaal op een andere manier maar wel afscheid nemen.

Dominique
Haar heb ik begin dit jaar echt leren kennen. Zij zat al 5 jaar op het eiland en heeft voor mijn tijd ook op Hebron stage gelopen. We hadden elkaar aan het begin wel leren kennen en ik zag haar ook geregeld even. Maar we kende elkaar niet echt. Halverwege januari was ik een keer bij Riffort en heb ik een hele avond met elkaar zitten praten. Zondag ben ik met haar mee naar de kerk geweest en is ze daarna nog met mij naar het strand geweest. Zie 2de blog geleden. Daarna hebben we elkaar elke week op woensdagavond gezien en vaak ook nog in het weekend een paar keer. Het contact is daarna heel snel gelopen. Bijzonder hoe snel je dan soms mensen kan leren kennen en het bijzonder voelt om bij elkaar te zijn. Op een woensdagavond zei haar pleegvader of ik wilde helpen met een afscheidsfeestje en heb ik ja op gezegd. Zo ben ik er mee bezig geweest en is het afscheidsfeest op Veeris georganiseerd waarin Elton (pleegvader) ook speelde met de band. Het was bijzonder en zij wist er niks van. En weet je waar we haar mee op hebben gehaald … drie keer raden, met de auto nee, met de bus, neee Met de Limocine, JAAAA. Het was een bijzonder idee om daar ook in te zitten en met de kinderen, Gerardo en een vriendin van Dominique en 2 kids daarvan zijn we haar wezen halen. Echt gaaf en bijzonder. Nu is ze weer terug naar Nederand en haar hoop ik daar weer te zien. Het was een korte maar zeer bijzonder en intensieve tijd. En het is een mooie meid!! Dominique je weet het en je gaat genieten in Nederland!!!

Jannet
Jannet is voor vier weken in Nederland op verlof en haar heb ik ook bij het vliegveld uitgezwaaid. We hebben een gave tijd hier samen in Hebron en zijn dichtbij elkaar komen te staan. Het is dan best even gek als ze weg gaat maar het leven gaat hier ook gewoon door. Dus ben hier nu met Iris en het gaat goed. We hebben de zaakjes goed geregeld en de kinderen gaan geregeld spelen of logeren. Of één van de twee werkt met een stagiair zodat de ander even vrij kan zijn. Jannet komt over twee weken weer terug en dan ga ik nog even met haar genieten.

Tante Iris
Tante Iris ken ik vanaf het begin op Hebron. Ze kwam 2 keer in de week op Hebron om de was te vouwen. Dat deed ze met een lach op haar gezicht echt bijzonder. Verder las ze bij de maandviering altijd mooie gedichten voor en ze speelde op haar keyboard een liedje. Ze speelde vaak met Raylison en oefende op Hebron. Het was altijd druk maar gezellig op Hebron als ze er was. Ik heb ook veel met haar gelachen en geholpen. Ze was altijd vrolijk en kon praten, praten en nog een praten. Maar het was altijd wel bijzonder hoe ze in het leven stond. Ze vond het belangrijk dat de haren en de tassen netjes waren maar kon ook echt van de kids genieten. Ze stond klaar voor de buurt al onze overige kleren gingen daar heen en deelde ze uit. Ze stond voor veel mensen klaar voor een praatje. Zelf had ze geen cent te maken maar deelde uit van wat ze had en was tevreden. Ik heb echt van haar mogen leren en mogen blijven smile. Dat vond ze altijd erg belangrijk. Ze zat al lange tijd met haar knie en was al voor een onderzoek naar Colombia geweest. Daarna ben ik gezellig een keer bij haar op bezoek geweest en vertelde ze dat een bacterie was verdwenen met gebedsgenezing en het nu veel makkelijker geopereerd kon worden. Nu was ze weer naar Colombia maar uiteindelijk kreeg haar man een belletje dat de operatie was geslaagd alleen dat ze last had van haar buik. Later werd er gebeld dat ze is overleden. Wel heel heftig voor de familie, buurt en voor hebron. Om zo’n bijzonder iemand te gaan missen. Ik kon het niet beseffen, maar toen ik had zag liggen wist ik het zeker. Het was bijzonder om het met de kids mee te maken en hoe ze er allemaal mee om gingen. Ik vind het goed om te weten dat zij bij de Hemelse Vader is. We hebben het er met de kinderen over gehad en gingen met Sarah, Dani en Joey condoleren.
Daarna ben ik samen met Joey naar de kerkdienst geweest en is de Nederlandse Iris met Dani en Sarah terug gegaan. We hebben ze zelf de keuze gegeven wat ze wilde. De kerkdienst was in een rooms katholieke kerk. Het begin was helemaal volgens een draaiboek en in het Papiaments. Met veel versjes op zeggen. En een pastoor die tante Iris eigenlijk niet kon volgens mij. Dus dat was wel jammer. Daarna kwam Cees naar voren en hebben Raylison en Andreas eerst het lied gezongen Stil in het engels. Dat lied zong tante Iris vaak op Hebron en was haar lievelingslied. Echt vet mooi toen moest ik wel een paar keer hard slikken want dan mis je haar stem en zie je haar voor je als ze dat zong. Toen ze klaar waren met zingen heeft Cees nog wat over tante Iris verteld wie het was en wat ze voor ons betekende.
Tante Iris had 2 maanden een hele mooie brief aan Cees gegeven en gevraagd of hij het digitaal wilde maken en gezegd dat je hier vanuit moet leven. Het was in het engels maar echt geschreven door Tante Iris. Echt een mooi tekst dat je moet leven uit de 3 E energie Emotie, Enthousiastme
Verder over dat je moet smile en voor andere klaar moet staan. Ze gaan hem ook nog digitaal maken. Daarna hebben Raylison en Andreas nog een lied gespeeld: veilig in Jezus armen.

Daarna zijn we in een stoet naar de begraafplaats gereden en werd de kist in een gat geschoven en hebben we allemaal een lepel met zand er in gegooid. Nog een keer aan de familie een hand gegeven en was het afgelopen. Haar zal ik niet meer zien maar hoop ik in de hemel weer te ontmoeten.

Deltje
Deze week hebben we ook afscheid mogen nemen van Deltje binnen Hebron. Hij heeft eerst 3 jaar bij zijn moeder gewoond en daarna 7 jaar hier en nu is hij weer bij zijn moeder gaan wonen. Het is erg mooi dat het kan en het is rustiger daar thuis. Wat voor hem erg goed is. Hier moet hij veel in de gate houden en het is hier toch vaak onrustig. Hij heeft eerst dinsdag zijn verjaardag gehad en daarna zijn we echt bezig geweest om te vertellen dat hij het weekend bij zijn moeder gaat wonen. Daarna ging hij ook steeds naar vragen en wist ook niet goed of hij er blij of niet blij moest zijn. Hij heeft wel heel wat geknuffeld. Bijzonder om dat zo te zien. Vrijdag is hij na de maandviering naar westpunt gegaan met zijn spullen. Zaterdag heeft hij al zijn spullen klaar gemaakt voor zijn verjaardag. Zondag hebben we met z’n alle daar zijn feest gevierd en hebben we zijn kamer mogen bekijken die hij daar ook cadeau kreeg. Hij heeft een mooie nieuwe kamer gekregen waar hij mag gaan slapen en zijn nieuwe plekje mag worden.
Het was een leuk feest waarin we eerst hebben gezeten en later nog wat spelletjes gedaan zoals stoelendans, twister, ballonnen trap en iemand inpakken in wc papier. Het was leuk hoe de kinderen vanuit de buurt er van konden genieten. En niet te vergeten Deltje die genoot. Daarna de pinata waar hij flink voor heeft geramd en hij het uiteindelijk stuk kreeg. Nog gezongen en taart hebben gegeten. Zo heb ik daarna Deltje daar achter gelaten en blijft hij daar wonen. Ik zal voor ik helemaal terug ga hem nog een keer zien. Maar wel een gek idee om hem los te laten. Met een kind waar je iets gaafs mee heb opgebouwd. Maar wel goed dat het zo weer bij zijn moeder mag wonen waar een kind hoort te zijn.

Afscheid nemen..
Zelf komt voor mij het afscheid nemen steeds dichterbij. Merk dat ik steeds meer de weken ga tellen en nu komt het ook echt snel dichterbij. Ik hoop 28 mei terug te vliegen en 29 mei weer in Nederland te landen. Verder heb ik nu nog een ticket geboekt om 28 april naar Suriname te vliegen en daar nog met 3 mensen te gaan kijken. Het is zo dichtbij en lijkt mij gaaf om dat land nog te zien. Dus nog een maandje in Hebron en nog een maand aan deze kant van de oceaan naar Suriname en genieten en afscheid nemen hier. Deze tijd zal snel en bijzonder zijn.

Ik hoop dat jullie voor de familie en bekende van Tante Iris willen bidden, voor Deltje en zijn moeder en vader en Dominique. Verder nog voor mij nu het afscheid nemen dichtbij is gekomen.
De nieuwsbrief komt er aan. Groetjes Marieke