een weekje gewerkt

In mijn vorige blogje schreef ik al dat ik aan het werk mocht en jou hor dat is gebeurd. Ik ben nu precies een week aan het werk geweest. En ben hier nu precies 2 weken, nu ik dat zo typ. Denk ik ook echt waar is dat zo. Ik heb het idee dat ik hier al veel langer zit. Maar nee, 2 weken geleden zat ik gewoon nog in het vliegtuig. Maar wat ik gedaan heb de eerste week kan je in mijn vorige blog lezen dus ik zal mij nu spitsen op deze week. En dan op het werk.

Het begon vorige week donderdag met een vergadering. Nou dan hoor je gelijk een hoop en zat ik vooral 3 uur te luisteren naar veel informatie. Vrijdag morgen mocht ik gelijk vroeg beginnen en moesten we daar om 6 uur zijn. Ik werd gelijk met Jury ingewerkt dus we kwamen aan en werden al verwelkomt door Deltje die al aan kwam hupelen. Die zei wat een hopi tantes. Dat klopte ook wel want normaal kwam er één en nu 4 doordat Amarens een jonge meid die 5 maanden Hebron schoonmaakt mee was. Dus het was gelijk een gezellige drukte. We kregen al het één en ander uitgelegd maar we gingen al snel de kinderen naar school brengen. Ze doen hier eigenlijk alles met de auto te warm om te fietsen en lopen. Sommige worden gelukkig wel door een busje opgehaald anders zou je eerst wel het hele eiland over moeten. Als je een ochtenddienst heb maak je de rest van de tijd schoon en dan haal je aan het einde van je dienst de kinderen weer uit school en mag je naar huis.

Ik zal eerst even wat over het huis vertellen er wonen dus 7 kinderen doordeweeks en in het weekend zijn het 8 kinderen. Het zijn 4 jongere kinderen van 8 tot 10 jaar en 4 ouderen van 14, 15, 16 jaar en een meisje van 26 jaar met een lichte verstandelijke beperking die er al heel lang woont. Die kookt op dit moment bij Hebron. Ik werd eerst bij de ouderen kinderen ingewerkt omdat er daar nog veel tijd is om uitleg te geven. Verder merk je aan de kinderen dat ze erg moeten wennen aan nieuwe mensen. Vooral dat ze in hun leven al zo veel verschillende vrijwilligers hebben gezien en het ook betekend dat er weer bekende weg gaan. Die er nu een jaar hebben gezeten en een band mee op hebben gebouwd. Dusja dat is wel dubbel.
Je heb verschillende diensten doordeweeks
Ochtenddienst van 06.00 tot 13.30 uur
Middagdienst van 12.30 tot 21.30 uur
Slaapdienst van 16.00 tot de volgende morgen 07.30 uur
In het weekend heb je een ochtenddienst van 07.00 tot 15.00 uur
Middagdienst van 15.00 tot 22.00 uur. En ook de slaapdienst.
Verder word ik eerst ongeveer bij alle diensten 2 keer ingewerkt. Daarna werk je als hoofdzaak met z'n 2e één bij de grote en de ander bij de jongeren kinderen. De kinderen gaan naar school van half 8 of 8 uur tot 12.30 uur.
De middag en weekend diensten help je de kinderen vooral bij hun huiswerk, het begeleiden bij het eten, het drinken, hun taken en het weg brengen naar hun sport of activiteiten. En natuurlijk voor de gezelligheid en zodat er iemand is waar ze op terug kunnen vallen. Deze kinderen kunnen veel zelf. De jongeren kinderen hebben wel veel meer duidelijkheid en structuur nodig. Op dit moment heb ik 5 diensten achter de rug van alles wat, het ene moment is het drukker als het andere moment maar het is leuk om het te zien en bezig te zijn.
Zelf merk ik dat het nog erg moeilijk uit te leggen is hoe het gaat omdat het zoveel is en het lastig is om een duidelijk beeld te geven. Ik had er van te voren al veel over gelezen maar ik merkte dat ik het zelf toen ook niet helemaal door had wat het was en hoe het werkte. De cultuur en alles is hier al heel anders als in Nederland en ik hoop in de tijd steeds wat informatie te geven en hoop ik dat jullie een beter beeld krijgen.
Ik vind het werk in iedergeval erg leuk en geniet ervan. Ik weet zeker dat ik er veel van zal leren en dat ik hier ben vanuit Gods plan.

Ik wil vragen of jullie voor mij willen bidden om ook te vragen of de kinderen aan de nieuwe vrijwilligers mag wennen en dat ze de jaar vrijwilligers die weg gaan mogen loslaten. Dat ze daar Gods liefde en kracht mogen ontvangen want zelf kunnen ze het niet. Ook voor de toekomst van de kinderen en wijsheid geven hoe we ze daar in kunnen helpen.
Nou nog een dikke knuffel van mij uit Curaçao.
Liefs Marieke