Gefeliciteerd met je kids!

Ja ja wat een feest vorige week maandag 6 december waren Sarah en Daniel jarig en mochten allebei 10 jaar worden. De dag begon feestelijk met een heerlijk ontbijtje op bed voor ze. Jannet had zelfs al mutsen gemaakt die ze al op hun hoofd zetten. We hebben voor ze gezongen en ze hebben van de ontbijtjes gesmuld. Daarna feestkleding aan en tassen inpakken om naar school toe te gaan. ’s Middags stond er een heerlijk zelf uitgekozen menu voor ze klaar. Patatjes met een kroket en wortelsalade, wat hebben we gesmuld. Daarna alles opruimen zodat om 17 uur de visite kon komen. De spanning liep al steeds meer op en daar kwam de visite. Wij werden gefeliciteerd met onze kinderen en er werd heerlijk sap gedronken en later kwamen de hapjes er ook bij. Verder hebben we nog een spel gedaan en later nog stoelendans. De kinderen vermaakte zich erg goed. Voor Sarah en Daniel gezongen en gebeden en daarna mochten ze de kaarsjes uitblazen. Daarna werden de pinata kapot geslagen en grabbelde de kinderen er vrolijk op los. Totdat alle cadeautjes op waren. Iedereen heeft nog gesmuld van een lekker stukje taart. Daarna is iedereen naar huis gegaan en was het feest weer voorbij.

Wat heb ik de laatste tijd nog meer gedaan?
Ik ben veel op Hebron geweest en sta met de kinderen op zorg dat ze op tijd naar school toe gaan. Breng ze naar school om half 1 halen we ze weer uit school. Dan ga we warm eten wat Malaika of wij zelf hebben bereid. Daarna ga ze naar hun kamer om huiswerk te maken en uit te rusten. Tot 15 uur ongeveer. Daarna mag er één achter de computer en gaat de rest spelen of een spelletje doen. Om 16 uur gaan we wat drinken met wat fruit. Eind van de middag moet er vaak weer iemand naar sport dus brengt één ze weg en de ander blijft thuis. Om half 5 komt Deltje thuis uit school, die vangen we op en helpen we hem een stuk op weg. We zorgen dat we rond half 6 allemaal gedoucht zijn en gaan we eten. Na het eten lezen we uit de bijbel, daarna wordt de afwas door één van de kids gedaan als we op tijd zijn kunnen we nog een spelletje doen en dan gaan ze lekker richting hun bed want de volgende ochtend gaat om kwart voor 6 komt ik of mijn collega de eerste weer wakker maken voor de nieuwe schooldag. Wij ruimen nog even wat op drinken nog wat hebben een overleg. Of kijken nog even tv en dan ga ik vaak ook slapen want de volgende dag is er weer een dag.
Zo klinkt het allemaal makkelijk maar dan zijn niet altijd de kinderen zo makkelijk dat ze het allemaal zo laten lopen. Ze gaan er nog wel eens tegen in. Of er gebeurd weer wat zo houden we het echt spannend is het weer afwachten hoe de kinderen zich voelen. Verder zitten vooral de middag erg vol en vliegt de tijd erg snel en is de dag zo weer om. Het is nu echt mijn leventje steeds meer geworden en denk ik er ook niet dagelijks meer over na. Wat ik aan het doen ben maar het is gewoon zo en het is goed zo. Ik kan er ook wel zeker van genieten. Zo zijn er hier ook altijd leuke en onverwachtse dingen en leuk om er in te stappen zoals ik hieronder heb beschreven.

Op een dag was ik samen met Jannet in de speelgoed winkel. We waren er wat aan het kopen voor Sarah en Daniel. Toen we bij de kassa kwam was het best wel druk en hielpen we even mee met onze cadeautjes inpakken. Ik zei o dat heb ik zo veel gedaan al die cadeautjes inpakken. Toen zei ze we zoeken eigenlijk nog inpakkers. Jannet zegt o wij willen wel helpen hor. Dus we hebben nummers uitgewisseld en de volgende ochtend mochten we een ochtend helpen. Wij zijn dus inpakpieten geweest we hebben echt veel sinterklaas cadeautjes ingepakt. Het ging maar door. Het was erg leuk om te doen en ik heb er van genoten. Om zo een ochtendje even wat anders te doen.
Op 5 december ook nog sinterklaas gevierd met de jongeren uit de kerk. Erg leuk om dat zo te doen hier op Curaçao!

Het regent de laatste tijd hier nog erg veel en af en toe staat het weer flink blank op de straten en moet je echt weer met de auto door grote plassen heen. Je komt er wel maar je moet er wel even door heen. En zo kan het dak niet gemaakt worden want dan moet het een paar dagen droog geweest zijn. Nu ziet het weer er wel weer een stuk beter uit. Dus ik hoop maar dat de dakbedder het dak snel komt maken.
Nu ben ik even een paar dagjes vrij geweest en heb ik even heerlijk gerommeld.
Nu mag ik weer wat dagen aan de slag.
Gods zegen bij alles
Groetjes Marieke

Mijn reisje naar Aruba!

Hier een bericht vanuit Aruba, mijn spullen zijn al weer ingepakt want vanavond hoop ik weer terug te vliegen. Ik heb een leuke tijd gehad alleen niet zulk best weer. Dus we mochten ons even echt toeristen voelen want we gingen gewoon door weer en wind. Dat was wel grappig op Curaçao zal ik denken nou laat maar zitten volgend weekend beter. Maar nu hebben we ondanks de regen veel gezien. Ik ben er van donderdag -tot dinsdagavond geweest en Mariska heeft 3 dagen gewoon doorgewerkt. Die tijd heb ik heerlijk in haar appartament doorgemaakt achter de computer, boek, tv en met stille tijd en contacten met Nederland en een nieuwsbrief geschreven. Die komt er weer bijna aan daarin meer hoe het in het huis is. Ik vond het lastig om te beschrijven want het is moeilijk om er een duidelijke voorstelling van te maken. Het meeste is het als het zien als een gezin en je bent de moeder en je heb de zorg en daarom heen moet van alles geregeld worden. Maar dat mogen jullie meer in mijn nieuwsbrief lezen en de volgende keer weer in een blog. Nu meer over Aruba.

Op donderdag eind middag was ik door Iris naar Hato gebracht, heb ik ingecheckt en ben ik naar boven gegaan. Boven nog rond gekeken in de winkels en om 16.30 uur gingen we richting het vliegveld en mochten we lopen over de baan en gingen we het vliegtuigje in. Waar ongeveer 26 mensen inzaten en 50 mensen in paste. Leuk om zo over Curaçao te vliegen dan de oceaan op en daarna Aruba in zicht. Ondertussen moesten we een papiertje invullen en zat ik gezellig te kletsen. O het adres van Mariska dacht ik, ik zou het niet weten en ik wist nog dat het op Curaçao ook belangrijk was. Gelukkig had ik haar nummer dacht ik. Bij de doanne had de vrouw voor mij ook het adres niet en begon te bellen ik dacht laat ik dat ook maar doen. Maar ik kreeg een jongen aan de lijn en dacht wat is dit. Maar ondertussen was ik aan de beurt dus gooide ik hem erop. Ik stond even te praten maar het adres was echt nodig. Ik nog een keer bellen en kreeg ik weer die jongen aan de lijn hij wist niet wie Mariska was. Dus had ik het verkeerde nummer. Toen is er een douanne mannetje naar buiten gelopen en heeft Mariska het adres gevraagd. Die schrok ook wel even maar er was niks aan de hand. Dus de volgende keer als ik nog ergens op een eiland ga kijken, neem het adres mee!! Donderdagavond nog even heerlijk uit eten geweest bij een Nederlandse Chinees erg goed en goedkoop eten.

Vrijdagmorgen heerlijk gerelaxt in het huisje en om half 4 kwam Mariska thuis en zijn we bijna gelijk naar Oranjestad gegaan daar rond gekeken en gewinkeld wat gegeten en gedronken. Het is erg op Amerikanen gericht dus veel juwelierszaken en souvenierswinkels en verder is er niet zo veel bijzonders. Daarna zijn we nog even ergens wat wezen drinken.

Zaterdagmorgen waren we vroeg wakker en gingen we een rondje oostpunt doen en gingen we naar de Naturel Pool en baby beach, en naar nog wat punten wilde we. Het was jammer genoeg niet zo goed weer maar gingen gewoon op pad. Het is op Aruba hoop zoek werk met de kaart mijn zijn uiteindelijk behoorlijk dichtbij gekomen dachten we en gingen de rest lopen. Het was uiteindelijk wat verder dan we dachten en minder begaanbaar. We waren gewoon op onze slippertjes en die werden nat en gingen we op geleiden. Maar we gingen door want ja waar we aan begonnen waren gingen we ook af maken. Er kwamen al veel quads en jeeps ons inhalen. Uiteindelijk zagen we het punt waar al die voertuigen stonden en dachten nog zo ver maar gingen verder. Toen maar bedacht dat het handiger is om een Jeep chauffeur aan te kijken of we terug niet mee konden rijden. En jou hor dat kregen we voor elkaar maar dan moesten we wel naar 10 minuten mee. Toen van bovenaf maar wat foto’s gemaakt. Samen met een stel Amerikanen in een Jeep erg veel gelachen en gegild. Die overdreven Amerikanen. Die heeft ons bij ons Jeepje gebracht en konden we weer verder. Nog naar wat punten gereden maar niet meer gezwommen door het weer jammer genoeg. Eind van de middag waren we weer bij het huisje heerlijk gedoucht en zijn we uiteindelijk uit eten geweest en naar Palm Beach gegaan. Daar ons heerlijk tussen de Amerikanen en de lichtjes begeven en eens gekeken hoe hun holiday eruit zag. Luxe en rondslenteren tussen de lichtjes. Wel gek om dat allemaal zo te zien. Heerlijk qiets. ’s Avonds nog even bij Soprannos wezen kijken.

Zondag zijn we naar de kerk geweest was een mooie dienst uit de pkn kerk. Daarna koffie gedronken en hebben we bij het huisje gegeten en zijn we naar westpuntje gereden en daar naar een lighthouse gegaan en naar het strand. Daar heerlijk gerust verder bij het huisje heerlijk uitgerust.

Maandag werden we weer wakker met veel regen. We zouden de hooiberg gaan beklimmen. Niet een bij een boerderij maar een berg hier in de natuur. Het hoogste punt van het eiland. We zijn er gewoon na toe gereden en eerst in de auto gewacht maar het zag er uiteindelijk uit dat we dan wel erg lang konden wagen. We hebben uiteindelijk gewoon de keuze gemaakt om te doen. Op de berg hebben ze een trap gemaakt van maar liefst 550 treden en die hebben we betreden. Af en toe wel even op adem komen en van het uitzicht genieten. Boven heerlijk foto’s gemaakt en waren we trots op ons zelf. Daarna er weer af en dat was binnen een kwartier dat ging lekker snel. Door het afdalen toch wel weer redelijk opgedroogd want gelukkig was het gestopt met regenen. Daarna zijn we nog bij een natuurlijke brug en ruïne wezen kijken. Daar ook foto’s gemaakt en lol gehad. Nog even snel bij de Wendy’s een vierkante hamburger gegeten en sla. Daarna snel naar huis want Mariska moest om 15 uur weer werken. Ik heb heerlijk gerelaxt en mijn nieuwsbrief getypt achter mijn computertje. Tussendoor nog wat tv gekeken en gelezen. Vanmorgen mijn spullen opgeruimd nog even wat opgeruimd, gebeld en gecomputerd. Zo vloog de tijd weer om zo komt Mariska thuis dan ga we nog ergens kijken en dan ga ik weer met het vliegtuigje naar Curaçao.

Nou ik heb weer een hoop meegemaakt en ik dacht aan het begin dat het behoorlijk hetzelfde was als Curaçao maar na het bekijken van het eilandje is dat toch niet zo. Het is kleiner. Vol Amerikanen en de toerisme heeft de cultuur weg gehaald. Verder wel heerlijke stranden en mooie uitzichtpunten waar je gewoon het eilandje in het geheel kan zien. Mensen leven hier meer binnen en zijn druk bezig om de muggen weg te jagen. Ze missen de mooie pondjesbrug en Juliana brug. De mensen zijn hier wel iets vriendelijker maar vooral voor de toeristen. Mijn eindconclusie ik ben blij dat ik toch op Curaçao mag verblijven. Groetjes vanaf Aruba en straks weer vanaf Curaçao.



Het blijft voor allebei Ayo dus dat zeg ik dan ook vrolijk!
Ayo allemaal

Hopi lang geleden en Tomas die langs kwam!

Daar zijn we weer naar precies een maand met een bericht uit Curaçao! Ik kan mij nog voorstellen dat ik de vorige keer het stuk typte en had beloofd die week er nog foto's bij te zetten. Maar nu is het al weer een maand verder en zit ik na een drukke dag nog even achter de computer en neem ik het besluit om maar weer eens een blog op internet te zetten.

Want ja jullie willen nog wel op de hoogte blijven hoe het met mij gaat. De weken vliegen onder mijn vingers vandaan. En nu door te merken dat je een "gezinnetje" heb merk ik dat je dan wel veel meer geleefd wordt. Het leven gaat door en de kinderen staan naast je dus je moet door. Mijn leventje is niet te vergelijken met vorig jaar. Mijn onregelmatige leventje met werken en leuke dingen doen en relaxen op mijn kamer op Veeris. Nu wakker worden zorgen dat de kinderen naar school komen, het huis schoonmaken, nog even relaxen. Dan kids ophalen om half 1 en begint de middag weer met drukke programma's van huiswerk, spelen wat drinken en kids naar sport brengen. Daarna vanaf 17 uur baden, eten, bijbellezen, tandenpoetsen en soms nog een kort spelletje of boeken en de Deltje, Daniel en Sarah naar bed brengen en dan met Joey even nieuws kijken en dan gaat hij ook naar bed rond 8 uur. Nog even rustig wat drinken met Jannet of tv kijken of mail kijken en dan zelf ook naar bed want morgen heb je weer een drukke dag.


We hadden zondagavond tomas al verwacht en de emmers en handdoeken klaar gelegd. Hij bleef alleen nog weg heel de nacht rustig droog. Maandag een gewone dag gehad maar 's avonds ging het alleen wat anders. Om 19 uur de kids op bed gelegd toen het begon te waaien en regenen. Eerst nog niet zo hard maar rond 20 uur kwam er ook onweer bij en kwammen Dani en Sarah ook uit bed. Bij Sarah haar kamer in het achterste gedeelte wat al niet gebruikt wordt door lekkage liep er echt per 2 minuten een grote ton vol met water. En stond het er al blank. Eerst ben ik samen met Jannet druk geweest met de ton leeg gooien en zelf klets nat worden en het trekken om het er weer wat droog te krijgen. Daarna zijn we een brug gaan bouwen. Toen ik op het idee kwam om de ton net over de drempel te zetten naar buiten en een handdoek aan één kant eronder zodat het water wat overstroomde gelijk naar buiten liep. Daardoor moest de deur wel open blijven staan en heeft Sarah bij Jannet haar kamer geslapen. We hebben de kinderen nog even achter een filmpje gezet en om 21 uur gingen we ze naar bed brengen. Dani kon nog niet slapen en was dat ook niet echt van plan en bleef maar naar buiten kijken en wij zijn in de speelkamer nog tot 23 uur bezig geweest met emmers leeg halen en wel weer richting bed gaan overleggen enz. Uit eindelijk doordat het nog harder ging waaien veel spullen binnen gezet van buiten de porch. We zijn gaan slapen maar ik heb wel steeds de wekker gezet totdat opeens om 02.30 uur er iets heel hard piepte en het een brandmelder bleek te zijn. Jannet en ik kwamen elkaar tegen en hebben de batterij eruit gehaald. Gelukkig kwamen de kinderen nog niet uit bed. Om 4 uur nog eens gekeken hoe het met de emmers er voor stond maar dat ging nog goed. Jannet ging zorgen dat de kinderen naar school brengen en ik zou lekker uitslapen en we zouden een heerlijk vrij ochtendje hebben. Maar dat ging anders want toen de eerst met de bus opgehaald zou worden en Jannet belde waar hij bleef melde die dat alle scholen dicht waren. De kinderen allemaal in rep en roer. Want Sarah en Joey zouden een feestje hebben op school. En weet je hoe we het nieuws hadden moeten weten door gisteren naar de radio of tv te kijken. Je krijgt geen belletje ofzo maar Gerrit Schotte heeft het verteld op tv. Ze hebben eerst nog even lekker een filmpje gekeken en heb ik gelukkig naar het korte nachtje wel nog tot 9 uur in bed gelegen. Verder met de kids er een gezellige ochtend en middag van gemaakt. Maarja de rust was verdwenen. Maarja dat hoort erbij en nemen we voor lief.
Het blijkt dat morgen weer de scholen zijn gesloten omdat het vannacht weer hard gaat regenen. Zelf staat ons huis op een berg dus hebben wij naast de lekkage er niet zo veel last van gehad. Op tv hebben we wel veel ondergelopen straten gezien, mensen met grote problemen met hun huizen en auto's die vast stonden. Er zijn zelf 2 mensen overleden. Nu is het nog rustig buiten en droog maar hoop maar dat het mee gaat vallen vannacht maar we zullen vast straks alles weer klaar zetten.

Nu ga ik nog even een bakje thee drinken en zal ik jullie weer een fijne tijd wensen. Ik hoop snel weer wat te laten horen. Maar van de week eerst conferentie en volgende week donderdag een collega die afscheid neemt die hier 4 jaar is geweest. En weet je volgende week donderdag ga ik op het buureiland Aruba kijken bij Mariska mijn nicht. Erg leuk en heb ik erg veel zin in om te relaxen en even ergens anders te zijn en bij te kletsen.

Gods zegen bij alles,
Groetjes Marieke

Hoe is het om “moeder” te zijn!

Daar zitten we eigenlijk in een weekend vrij achter de computer om jullie op de hoogte te stellen hoe het met mij gaat. De tijd gaat snel en het is al weer vijf weken verder. Aan het begin was het echt even doorbijten maar naar mate de tijd voorderde ging het ook gemakkelijker. Het wordt steeds leuker en wij en de kinderen gaan de situatie steeds beter leren kennen. Het was voor mij het lastigste denk bijna om van een werk en vrije tijdsleven wat heel duidelijk gescheiden was. Opeens in de werkomgeving te wonen en opzoek moest naar je vrije tijd. Aan het begin was het dan ook lastig om even uit te rusten en was ik behoorlijk moe. Alleen al door al het regelen en alles wat gebeuren moest. De kinderen moesten toen ook nog erg wennen. Maar nu ga ik steeds meer van genieten en echt de voordelen zien. En zou ik voor de kinderen zeker niet meer terug willen. Dat willen ze zelf ook echt niet en genieten meer van de vrijheid en duidelijkheid. Dat ze ook al vooruit kunnen plannen en overleggen en niet dat ze weer op een vergadering moeten wachten of ze het met de mentor moesten bespreken. En consequenties kan je veel duidelijker en sneller neer zetten. Waardoor je nu ook merkt dat ze sneller er naar luisteren. Want ze weten steeds meer dat het gebeurd.

Maar vooral genieten we veel met elkaar. Er kan opeens veel makkelijker met de kinderen geknutseld worden en nu merk je dat er ook de rust en de creativiteit voor is. Je ziet de kinderen op eens langer als een uur met de lego spelen. Dat had ik mij nooit kunnen bedenken. Daniel ging zelf nog een huis maken van een kartonen doos die ze op school hebben gemaakt en zitten veel tijd met auto’s te spelen op de grond. De lol die je met de kinderen mag hebben aan tafel, de kinderen die niet steeds hoeven te vertellen hoe het gaat maar vertellen wat ze gedaan hebben omdat je dat weet en daarop in kan haken.

Zo zijn er nog zoveel mooie momenten op te noemen waar je elke dag van genieten mag. Zien hoe mooi God deze kinderen ook heeft geschapen en hoe liefde vol ze zijn. Ik wil niet altijd zeggen dat ze de makkelijkste zijn en er is ook nog behoorlijk wat strijd. Om een eigen wil er door te krijgen. Maar we mogen weten dat ze het niet doen om ons kapot te maken maar door hun verleden die ze hebben meegemaakt. Je ziet vaak ook de strijd dat ze het eigenlijk niet willen maar dat het gebeurd en om dan weer rustig te worden is wel eens een greep nodig. Voor ze alles kort en klein slaan.
Maar het mooie als ze weer rustig zijn en het weer goed gepraat is geef je elkaar weer een brasa(knuffel) en dan is het weer goed en kan je weer van elkaar genieten.

Het klinkt misschien nu wel allemaal heel positief en makkelijk, maar dat is het niet. Maar doordat je wel de kinderen zo ziet groeien en merkt dat dit echt het beste voor ze is kan je er positief in blijven staan. Daarnaast mag ik ook echt merken dat ik kracht van God mag ontvangen. Pas ook in stille tijd was ik dichtbij God en mocht ik een brief aan mijzelf schrijven en daar kwamen ook echt mooie woorden naar boven. Ik mag gewoon merken dat hij de perfecte Vader is voor de kinderen voor mij maar ook voor jou! Hij heeft ons lief en wil rond om ons leven zijn.

Zo ben ik ook begonnen om in de kerk target te geven. Dat is voor 10 tot 18 jaar Bijbelstudie met eten er achteraan. Erg leuk om dan weer even van die heerlijk beginnende pubers bij elkaar te zien en ze zien te genieten met elkaar. Zelf ga ik er met de groep van 14 tot 18 jaar over het geloof praten. Het is een groepje van een 5 meiden. Wel echt leuk om mij daar weer in te verdiepen en zo met elkaar bezig te zijn. Daar kan je echt weer energie uit halen.

Zelf merk ik wel dat ik af en toe even lekker weg moet gaan met wat meiden. Heerlijk genieten van activiteiten, daar kan ik echt weer energie uit halen. Dus ga er wel echt voor om eens in de twee weekende vrij te zijn. Juist om ook even een blog weer te typen even zelf te bepalen waar je zin in heb. Even nog heerlijk in je pyama rond te lopen. Het is ook wel weer raar om zo de kinderen daar achter te laten en zo weg te gaan. Je merkt toch dat het niet klopt heel raar is dat. Maar toch weet ik op dit moment is dat het beste voor mijzelf en voor de kinderen uit eindelijk om het vol te houden en ervan te blijven genieten.

Het is nu wel fijn dat we steeds meer hulp hebben gekregen Iris die als vrijwilliger is gekomen en 2 stagiaires die zijn gekomen beginnen ook hun weg te kennen. En weten ook steeds beter wat er moet gebeuren. Dus die kan je nu ook hun gang laten gaan en kost niet zo veel energie meer. Verder is nu ook iemand hier om een maand te kijken en helpt ook in de schoonmaak. Dus dat is wel erg lekker. Malaika kookt nog dus dat is ook erg fijn. Het is wel lekker dat we hebben ingesteld op dinsdag en donderdag om de week zorgen we dat er niemand langskomt. Zodat we die ochtend echt voor ons zelf hebben en kunnen genieten van dingen die je even moet doen. Of even heerlijk bijslapen en een beltje plegen en ontspannen. De andere ochtenden merk je dat je ook vaak bezig bent en dan moet je niet vergeten dat je nog een hele middag en deel avond moet. Een stel dagen ga ik er ook om 5.30 uur uit om de kinderen naar school te helpen en brengen. Dus dat is dan vaak ook zo dat je ’s avonds weer vroeg naar bed gaat. Het liefst ging ik juist ’s avonds heerlijk door en laat slapen en ’s morgens uitslapen en dan lekker relaxen maarja dat kan in dit leventje niet meer.

Zo als we bezig zijn komen we er steeds meer achter dat je eigenlijk gewoon en moeder ben ook de contacten nu met school en wordt je aangesproken als ouder. Daar sta je dan als 21 jarig meisje hoi. Maarja het is wel gaaf dat je zo deze kinderen mag begeleiden en er voor ze te zijn. God zal hier zeker een plan mee hebben en ik mag er super veel van leren.

Jullie allemaal ook veel succes met alles en Gods zegen.
De volgende keer zou ik wel eens een dag beschrijven op Hebron. Ik kan nu ook nog zo veel vertellen over het vele regen en alle ongedierte daardoor. Maar dat zal ik jullie even besparen voordat hij veel te lang wordt. Ik zal er van de week proberen om er foto’s bij te zetten.
Liefs uit Curaçao en ik wil wel vragen of jullie voor mij willen bidden. Dat ik er zo positief in blijf staan en voor kracht. Alvast bedankt.

Bonteavond, klussen, afscheid nemen, verhuizen een tijd vol veranderingen!

Hey Allemaal,
Zo wat gaat de tijd snel, het is al weer een maand geleden dat ik wat op het internet heb geschreven. De tijd is super snel maar ook druk geweest. Ik heb in ieder geval niet stil gezeten. Ook in vergelijking is er met de vorige keer veer gebeurd. Nou eigenlijk beter gezet de veranderingen die in het vorige verslag staan zijn uitgevoerd. Er is deze maand veel geklust,de kids gaan weer naar school, grote jongens het huis uit. Afscheid genomen van 5 mensen die er een jaar zijn geweest en 3 vakantiegangers. En als grote verandering ben ik ook nog verhuisd. Ik heb de verandering beschreven in mijn nieuwsbrief. Als je die nog graag wil ontvangen stuur mij dan een mail: mariekenaarhebron@gmail.com

Even wat momenten uitgelicht!
Bonteavond met Party en Co Hebron show!
Omdat het einde van de vakantie was, er bijna 4 collega’s weg gingen en de grote het huis uit waren. Heb ik een spel avond georganiseerd voor de kinderen en het team. We hebben met elkaar Party en Co gespeeld alleen had ik de opdrachten in een Hebron versie gemaakt. Met allemaal vragen over Hebron, dingen tekenen, verboden woord en uitbeelden over Hebron, grote opdrachten en nog een keer gooien. We hebben eerst gezellig met elkaar Nasi en Bami gegeten en daarna gezellig het spel gedaan. Ik heb er van genoten zelf mocht ik het presenteren met Daniela die 3 weken op vakantie was en bij mij op de kamer was. Ik was Tante Truus en zei Tante Daan. We hebben erg gelachen met elkaar en het was een super afsluiting zo.

Klussen
Ja de afgelopen maand is er veel geklust en schoongemaakt in het huis zodat wij er in komen. Muren, deuren, raamkozijnen en plafonds weer geverfd, kinderen van kamers veranderd. Spullen opgeruimd, kamer muren geschrobt en heerlijk opgeruimd. Het was veel werk en vermoeiend maar uiteindelijk ook gezellig om met elkaar te doen. Als je het met elkaar doet maakt het ook wel weer gezellig.

Verjaardag Joey
Joey mocht deze maand ook jarig zijn en hebben we met elkaar mogen vieren. Het was erg gezellig en hij heeft zijn cadeau door opdrachten mogen verdienen en uit eindelijk uit de boom mogen halen. Het was gezellig om zijn verjaardag te vieren en te zien hoe hij genoot ervan. Hij is nu 11 jaar geworden en zo mocht hij het dit jaar toch op Curaçao vieren terwijl we eigenlijk hadden gehoopt in Nederland. Maar hij is nog veel met Nederland bezig en hij hoopt er ook nog steeds snel naar toe te gaan. Bidden jullie voor een geschikt gezin die zich zal aanmelden.

Afscheid nemen.
Deze maand is Vera een meid uit de kerk vertrokken en nog vier collega’s. Dat is wel erg jammer. Maar ook gek om te bedenken ik had eigenlijk bijna dit rijtje afgesloten. Want 3 september was ik hier precies een jaar. Het gaat echt zo snel. Voor collega’s heb ik mooie boeken gemaakt veel werk maar ook wel weer leuk om te zien wat ze in zo’n tijd geleerd en gezien hebben. Verder is het erg apart om met ze voor het laatst naar het strand te gaan. En je heb elkaar zo veel gesproken maar wat je laatste woorden zijn voordat iemand weg gaat. Het is een beetje een traditie als er iemand weg gaat om dan ’s morgens bij Hookse Hut te ontbijten met elkaar. Om zo nog even gezellig met elkaar weg te gaan en de mensen die weg gaan het strand nog even kunnen zien. Het viel mij tegen dat het toch nog zo zwaar viel. Je heb elkaar ook wel echt een jaar gezien en veel met elkaar gedeeld en gewerkt. Zo dichtbij elkaar geleefd en dan zijn ze opeens weg. Weg uit het leven van Curaçao en afwachten hoe je levens nu gaan kruizen. Maar je weet zoals het hier samen was, zo krijg je het nooit meer. Maar bedankt collega’s voor wie jullie hier op Curaçao voor mij waren. Jullie zijn toppers en veel succes met het wennen weer in Nederland.

Achternicht, oud fietsgenoot en vriendjes op het eiland.
Het was erg leuk dat 2 weken lang een achternicht Annelies en Petra die ik ken van het fietsen naar de Driestar en buur dorpgenoten zijn op het eiland kwamen met hun vriendjes. Ik wist welke dag ze aankwamen en vond het leuk om ze van Hato op te halen. Ze wisten het niet en waren van plan om met de taxi gegaan. En toen stond ik er opeens. We hebben de auto vol gestopt 3 koffers achterin en één bij de achterbank. En zo zijn we gereden naar het appartament. Ik heb ze nog wat verteld en daarna ben ik snel naar het werk gereden want ja ik mocht weer werken dat gaat ook door. Zaterdagavond ben ik gezellig met ze wezen uit eten. Zondag met elkaar naar de kerk geweest en zijn ze bij het landhuis wezen drinken en daarna nog even lekker naar het strand. Zaterdag zijn ze wezen BBQ op Veeris en zondag nog bij de kerk gezien. Maandag zijn ze bij Hebron wezen kijken en ben ik ’s middag nog met ze naar het strand geweest. Erg leuk om zo met wat bekenden te zijn en heerlijk over koetjes en kalfjes te praten. Hun vriendjes te leren kennen. Gelachen in de auto met apre ski muziek aan. Zo heerlijk om tussen te drukte door zo even met ze te ontspannen en je hoofd even te leggen. Bedankt voor de tijd hier en dat ik even met jullie vakantie mocht meegenieten.

Verhuizen naar Hebron
Ja aan het eind van de maand was het zo ver. Jannet en ik zijn verhuisd naar Hebron. Ik ben er nu een week. Het is nog wel echt wennen en best wel zwaar als ik eerlijk ben. De kinderen zijn er wel blij mee maar moeten ook nog wel wennen dat we bij hun wonen. Ze moesten ook zaterdagavond ook even kijken of onze spullen echt in de kast lagen toen ze thuis kwamen. Maar ze lagen er echt. We hebben super veel leuke moment met de kids en je leert ze snel kennen. Het zijn wel bijzondere kids die gewend zijn om altijd veel aandacht te krijgen en daardoor moeten ze nog wel leren alleen te spelen en niet altijd aandacht te vragen. Verder ga je nu veel meer patronen zien en waar je achteraan kan. Het is alleen wel echt een omschakkeling in je hoofd dat je niet meer zoveel vrij ben en op die dagen echt kon bepalen wat je wil. Dat komt er niet zo vaak meer van. Het is wel even doorbijten maar we komen er wel en het zal steeds meer mijn eigen leventje worden. Het is wel bijzonder hoe God ons helpt en ik wil wel vragen of jullie echt voor mij willen bidden. Volgende keer meer over mijn leventje hier hoe dat er uit ziet.

Zo is het weer een heel verhaal geworden. Fijne zondag en week allemaal en slaap lekker allemaal
Liefs Marieke

Een tijd van veranderingen!

Hoe is het ermee? Allemaal lekker aan het vakantie vieren. Of je leest dit terwijl je heerlijk aan het relaxen ben. Geniet er maar van, want voor je het weet is de vakantie weer om.

Bij ons zijn er ook al weer 5 weken om en hebben ze volgende week nog een halve week. De vakantie is goed verlopen. In het team verliep het erg ontspannen en dat merkte je ook in de vakantie. De jongste kinderen zijn ook nog naar vakantieplan geweest en hebben daar heerlijk spelletjes gedaan. Daniel en Deltje zijn nog op kamp geweest. En de kinderen hebben nog bij kinderen geslapen. Jason heeft vier weken gewerkt bij een tuin bedrijf. Het bevalt hem erg goed, hij mocht wel elke dag vroeg zijn bed uit en ging vaak ’s avonds niet zo vroeg slapen. Maar hij deed het met weinig moeite. Verder met de kids nog een keer naar het strand geweest of andere bezigheden gedaan.

Wij als team hebben wel behoorlijk wat gewerkt maar op zich verviel er af en toe een dienst omdat er veel kinderen weg waren. En door slaapdiensten en onregelmatig werken heb je ook altijd op de dag nog veel vrij. Als je ochtenddienst heb werk je van 7-15 uur en dan kan je daarna nog even de zee in duiken en dan zwem je zo je ochtend werken er weer af. Of nog even ’s avonds naar een terrasje. Als je middagdienst heb hoef je pas om 14.30 uur te beginnen dus kan je heerlijk uitslapen en nog het één en ander verrichten aan computer werk of andere dingen. Of een ochtendje koffie drinken.

Op dit moment ben ik in mijn vrije tijd ook wel echt aan het genieten, want ik heb besloten om in het huis te gaan wonen met Jannet eind augustus. En zelf merk ik dat ik nu nog meer van mijn vrijheid geniet. Dat ik denk o nu kan het nog heerlijk. Maar ook ga ik steeds meer zien hoe goed het zal zijn voor de kinderen en hoeveel rust het zal geven. Daardoor heb ik ook wel erg veel zin in deze stap. Vandaag gaan Raylison en Jayo verhuizen wat zal dat veranderen in huize Hebron. Geen gegil meer door het huis van Tante Marieke. Geen dikke brasa van Raylison en dat je bijna plat geknuffeld wordt. Niet meer te hoeven vragen heb je je pil al genomen want je bent niet te sturen. De lolletjes en grapjes. En Jason gaat van begin volgende week verhuizen. Dan ga ik de gezellige praatjes missen over diepere dingen. Jason die zijn best doet om het goed te doen en je helpt. Het is een goede keuze en de jongens gaan hierdoor een grote stap naar voren maken. Jason gaat op Veeris op kamers wonen en krijgt kamertraining. Hij krijgt hulp die hij nodig heeft en verdient. In de weekenden gaat hij naar zijn eigen tantes en langs zijn moeders. Dan gaan we de kamers eens flink schoon boenen en de kamer indeling anders maken. Zodat het wat meer een leef huis wordt en heet goed leefbaar is. Dan eind augustus hopen Jannet en ik erbij in te trekken. Zo hopen we veel meer rust en duidelijkheid te geven. Elke dag hetzelfde, niet meer vraag maar aan de volgende dienst, niet meer de overdracht waar veel verloren gaat. Niet meer al die verschillende mensen die over de vloer komen elke dag weer. Voor mij zal het wel een hele verandering worden, niet meer zoals ik hier beschrijf na je dienst de zee in kunnen duiken. Vaak een vrij gevoel kunnen hebben. Niet zo vaak meer kunnen uitslapen. Maar ik geloof dat ik er ook veel voor terug krijg. Doordat je veel dichterbij de kinderen komt te staan. Nog meer met ze kan delen. Je ondertussen ook rustig even kan zitten omdat het je thuis is en niet meer echt je werk. We gaan de uitdaging aan en ik heb er zin in.

Maar nu staat er eerst een tijd van afscheid nemen voor de deur een maand waarin vier mensen zullen vertrekken en waarin ik eigenlijk de rij zal sluiten begin september. Maar ik ben blij dat ik nu nog niet weg hoef. Nu nog niet uit dit leventje hoef te stappen, ik merk gewoon ik ben hier nog niet klaar. Dan is het goed om nog even te blijven. Nu eerst nog een nieuwe uitdaging voor de boeg. Ik ben blij met de giften die ik ontvang. Ik ontvang elke maand van het bedrag 400 euro en daaraan mocht ik ook zien dat ik nog niet klaar was. Want er staat nog steeds geld op voor ongeveer een half jaar. Ik ben blij dat ik daarin mag zien dat ik gesteund en geleid wordt. Ik mocht via een brief die ik aan mij zelf schreef via God ook ontvangen dat het goed was dat ik bleef. Dat was voor mij een bevestiging en nu heb ik er ook zo de rust over. Daarom mag ik in geloof deze stap maken, ik ben zo ook naar Curaçao gegaan en waarom dan niet nog een stapje verder ook in het huis te gaan wonen.

Nu geniet ik dan nog wel echt van mijn vrije tijd. Ben pas nog een keer wezen wakeboarden en hieronder ook een filmpje erover. Dat is mijn hobby ook de laatste tijd om er een leuk filmpje van te maken, te monteren en een beeld te geven. Verder zijn we deze week ook met 6 mensen wezen quad rijden. Wat een belevenis we zaten van onder tot boven onder de bagger. We hebben echt de grootste lol gehad. Het was als een verrassing voor Joanne omdat ze jarig was en omdat Joanne en Vera bijna terug gaan en de tijd met z’n vieren nog te vieren met een leuk uitje. Uiteindelijk zijn Ben en Marieke ook nog mee geweest uit de kerk en een stel waar we de laatste tijd veel mee omgaan. Het was echt super geslaagd en heb er van genoten.
Nu ben ik druk bezig met afscheidscadeaus en de veranderingen met vragen hoe we van alles gaan doen en regelen. Verder nog van mijn vrije tijd genieten. Van de week is er nog een meid gekomen voor 3 weken op mijn kamer. Die de weg wijzen en zo vliegen de dagen om. Mijn nieuwsbrief staat al een hele tijd op de planning. Maar door de veranderingen lastig te typen en nu is het vakantie maar hij komt er bijna aan.

Geniet nog even van jullie vakantie. Gods zegen, Liefs van Marieke

Een hoop om over na te denken.

De tijd gaat weer snel en af en toe denk ik het is weer eens tijd voor een blog. Maar dan weer werken, of naar het strand, of een wk wedstrijd kijken er is altijd wel weer iets te verzinnen om geen verhaaltje te typen. Of gewoon even geen zin en inspiratie. Maar vanmorgen dacht ik nu is het wel even tijd om te typen. Als je eenmaal aan het typen ben gaat het ook altijd wel weer en is het even lekker om te typen. Soms denk je ook wel eens voor wie typ ik maar als ik dan kijk bij mijn teller kijken er best veel mensen. Maar mensen durven volgens mij geen reactie te plaatsen. Terwijl dat ik dat wel heel leuk vind en spannend of ik weer een reactie heb.

Nu ga ik eerst maar even schrijven hoe het gaat want daar bestaat een blog voor. Zo als je er boven ziet staat heb ik een hoop om over na te denken. Want ik begin steeds meer te twijfelen of ik niet nog wat langer zal blijven. Want ik heb het hier gewoon goed en geniet hier volop. Verder als ik weer naar Nederland ga kom ik niet zo snel nog hier een keer voor zo’n tijd. Met mijn studie voor hbo kan ik ook in september beginnen. En ik kan hier nog genoeg betekenen. En heb het idee dat God mij ook deze weg wijst. Ik was er zelf behoorlijk uit toen het knagen begon en binnen Hebron gaan ook dingen veranderen. En dan zal het ook het mooiste zijn om in het voorjaar terug te komen zodat ik hierin nog een stuk kan betekenen. En dan kan ik hier nog even lekker overwinteren natuurlijk. 
Maar over dit stukje gaan jullie meer horen. Ik wil vragen of jullie er voor willen bidden dat ik nog meer duidelijk mag krijgen. Ik ben blij met alle giften die ik mag en mocht ontvangen. Want met dat geld kan ik ook gewoon langer blijven.

Maar wat is er dan binnen Hebron verandert en gaat er veranderen.
Joey was met Cees en Rommy het directie echtpaar voor 6 weken mee naar een pleeggezin. Om daarmee te draaien en voor hun te kijken of het ze lukte om Joey in huis te nemen. We gingen er eigenlijk helemaal van uit dat hij daar heen ging. Even terug kwam om afscheid te nemen en dan voorgoed daar heen zou gaan. Hij heeft het daar super gedaan. Super op school zijn best gedaan, leren wave boarden. De kou gevoeld en de Nederlandse zon, daar verkouden geweest. Daar genoten en veel beter Nederlands leren praten. Genoten van de vrijheid op je fiets naar school, spelen op een pleintje. Toch zal Joey niet bij de familie terug keren. Zij hebben besloten, na gesprekken met derden, om niet verder te gaan. Het was een moeilijke beslissing voor hen en het heeft bij alles heel wat traantjes gekost maar toch moeten we hun beslissing respecteren, en dat doen we ook. Wel gaan we verder met bidden, schrijven en kijken waar er wel een familie is die Joey in hun gezin wil en kan opnemen. Het kan soms zo onverwacht gaan en is ook de vraag Waarom, Waarom. Ik geloof dat God dit zal gebruiken ten goede en dat hij in een gezin mag komen te wonen.

Het was al de bedoeling om de grote uit Hebron te halen en dat Raylison helemaal en Raynold in de weekend bij Cees en Rommy gaat wonen. Ze gaan verhuizen eind juli dus dat gaat dan opeens snel. Jason komt op Veeris wonen en in de weekenden naar zijn tante. Dan blijven nu de vier jongste kinderen nog over Joey, Sarah, Daniel en Deltje. Het is de bedoeling dat er 2 tantes bij komen te wonen om ze te begeleiden en dat er zo geen wisselingen zijn meer van diensten. Dat ze alleen nog hulp voor af en toe ontvangen. Nu is de vraag wie er bij komen te wonen. Er bestaat een kans dat ik dat zal worden. Deze vraag heb ik woensdag opeens gekregen en die vraag spookt nu door mijn hoofd. Zie ik dat zitten, kan ik dat wel, hoe moet dit, hoe moet dat. Aan de andere kant ervaar ik ook sterk dat ik deze stap mag nemen. En dat het een grote ervaring is en dat God met mij mee gaat. Dus ik wil vragen of jullie er voor willen bidden zodat ik duidelijkheid mag ontvangen. Woensdag hebben we met de mensen die blijven weer een ontmoeting om er verder over te denken. Ik hoop dat we dan weer een stap verder komen.

Verder ben ik lekker aan het werk, de kids hebben vakantie maar zijn ook naar leuke vakantieplannen geweest. Ze genoten er erg van en dat is super. Verder is Deltje met een kamp mee geweest en kwam met verhalen terug en nu is Daniel ook op kamp. Erg leuk dat de kids zo ook nog even op vakantie kunnen. Jason is op dit moment heerlijk aan het werk en dat bevalt hem ook erg goed. Zo vliegt de vakantie ook al wel weer om en zijn er al weer 2 weken om. Verder staan er nog wat leuke activiteiten op de planning. En ga ik heerlijk genieten met de kids en het team. In augustus gaan er 4 van het team weg. En komen er 2 stagiares en 1 vaste kracht in de plaats in begin september. Dus het wordt spannend en ook een grote verandering voor de deur. Dus er komt een spannende tijd aan maar ook wel weer een uitdaging. Ik ben benieuwd waar God mij wil hebben en ik hoop dat jullie met mij willen mee bidden en danken dat ik het hier zo goed naar mijn zin heb.

In de kerk heb ik ook een taak gekregen. Ze hadden nieuwe apparatuur gekocht voor het muziekteam. Het is erg mooi maar het is wel handig als iemand in de dienst weet wat er moet gebeuren zodat hij ook gebruikt wordt. Ik heb een uitleg gehad en krijg hem aangesloten, kan ook al oplossingen vinden. Het is nog wel even zoeken maar vind het leuk om zo wat te betekenen en daar ook meer van te leren. Waarom gaan de microfoon rond zingen. Wat doe je als je een ventilator over de monitor hoort. Enz. Zo maak je op zo’n eilandje veel mee en leer je weer van alles bij waar je van te voren niks van verwacht had.

Nou zo is het weer een heel verhaal geworden, jammer genoeg is Nederland geen kampioen geworden maar daar komen we ook wel weer over heen. Jullie sterkte met het verlies, maar ze hebben super hun best gedaan. We mogen alleen al blij zijn hoever ze gekomen zijn. Waar ik zat te kijken gisteren met ongeveer 20 mensen van ons en 150 andere mensen ontstond ook nog een relletje aan het eind waar uiteindelijk glas rond vloog. Je mensen hoorde gillen een politie een schot in de lucht schoot. Mensen hard begonnen te rennen. Het ging allemaal snel maar met ons uiteindelijk goed afgelopen. Hoe zo’n kleine frustatie zo groot uit kan barsten door alcohol, groepsdruk en er uiteindelijk veel mensen op de vuist gaan. Wij hebben iedereen weer bij elkaar gevonden. De 4 kids die mee waren, waren behoorlijk geschrokken.

Nu ga ik afsluiten en zal ik jullie snel weer op de hoogte proberen te stellen.
Groetjes Marieke

Hiep Hiep Hoera! Het was afgelopen tijd feest op Curaçao!

Ja de afgelopen tijd heb ik reden voor feest gehad hier. Eén van de redenen had ik in mijn vorige blog al vermeld en dat was omdat ik 21 jaar werd! Hier op het eiland ben ik 21 jaar geworden en dat mocht gevierd worden. Zelf dacht ik dat doe ik wel van het weekend maar wist niet precies hoe en wat. Het begon allemaal ’s morgens op de vergadering met een heerlijk plakje kruidkoek, gebakken door mijn vader! Bedankt nog namens mijn collega’s. Daarna mocht ik mijn verjaardag vieren aan het strand. Het idee dat je op je verjaardag gewoon heerlijk aan het strand ligt, heerlijk. Er waren veel teamgenoten mee en nog 2 meiden die hier gezellig op bezoek zijn. Ik vroeg wat zullen we vanavond eens eten, ze zeiden Nasi. Ik dacht helemaal goed en ik help wel mee zei ik nog. Maar toen ik thuis kwam ging ik eerst even douche. Ik werd door Laura mijn zoldergenoot aan de praat gehouden. Na een tijdje zei ik: “ik ga maar eens bij het eten kijken” ze zei ik denk dat je gelijk naar boven wordt gestuurd. Want ze zijn bezig. Ik dacht voor vanavond even wat drinken aan het klaar zetten. Werd ik toen mijn maag behoorlijk aan het knorren was naar beneden gehaald en ik moest mijn ogen dicht doen. Toen ik buiten was deed ik ze weer open en stond er gezellig een tafel gedekt met gourmet spullen erop. Echt gaaf speciaal voor mij en had het echt niet verwacht, ik vond dit echt super bijna al mijn collega’s waren aanwezig. We hebben met ze alle heerlijk gesmuld. Bedankt teamgenoten voor deze verrassing. Na het eten gingen we afwassen wat een heerlijke kliederzooi werd. Maar wel reuze gezellig. ’s Avonds zijn we met z’n 6e nog even een cocktail wezen drinken om mijn verjaardag uit te luiden. Ik heb echt een super dag gehad en mij echt jarig gevoeld. Leuk om zo’n verrassingsparty te hebben in een ander land en met super mooi weer.
Mijn verjaardag heb ik ook even gezellig op Hebron gevierd met een heerlijk plakje cake bij banki(drink moment) en een lekker broodje bij het eten. Het was al feest want het was playstation dag. Heerlijk om dat even met de kinderen te doen en ze even voor je zingen. Het zijn echt mooie kids en kan je ook echt van ze genieten.

Reden 2 voor feest was?????
Dat ik mij vanaf de 15de juni inwoner van Curaçao mag noemen. Echt waar het is gewoon gelukt ik ben ingeschreven. Je wil niet weten hoe maar daar heb ik wel een stel keer voor gezeten.
• 4 uur inleveren papieren bij de immigratiedienst in september
• 1 uur kijken of het al gelukt is in oktober
• 45 minuten om een afspraak te maken voor controleren verzekering
• 1,5 uur verzekering controleren niet goed. Wat moeten we dan vroegen we.
Weten we niet een verzekering van hier nemen.
• 1 uur nieuwe verzekering laten maken bij fatum
• 30 minuten om een nieuwe afspraak maken bij de immigratie
• 2 uur zitten voor niks want de stroom was uitgevallen en ging niet meer aan.
Jullie mogen de volgende dag terug komen en plannen we jullie er wel tussen.
• 2 uur zitten en de verzekering was goed gekeurd. Jippie
• Op naar het gemeentehuis 2 uur zitten we zijn ingeschreven. Volgende week je
pasje ophalen.
• 2 uur zitten en we hebben ons pasje gekregen op 15 juli.
Dat is dan bij elkaar 16,45 uur zitten. En dan nog alle moeite er om heen om te bedenken hoe oplossen en weer zin maken om te gaan. Hoop geduld, een boek verder, een stel liedjes gehoord, veel om mij heen kijken en zuchten en puffen. Ik mocht op deze manier voelen hoe het is om een immigrant te zijn en het niet zo makkelijk is om in het land te komen. Ik ben allang blij dat ik hem heb en mag over een tijd de uitschrijving beginnen. Hopelijk gaat dat sneller. Gelukkig mocht ik dit gezellig met Joanne doen die zich ook liet inschrijven.

Verder was het heerlijk om de kinderen weer te zien en heerlijk onthaalt te worden. Wat zijn het een mooie kinderen en waar gaan ze constant weer door heen. Maar Daniel mocht zijn A diploma halen wat gaaf om de vreugde op zijn gezicht te zien. Verder heb ik al wat mogen avonturieren over het eiland. Je heb hier echt super gave plekjes en we zijn op het puntje van Curaçao geweest. Heerlijk om zo rond te rijden en op rustige plekjes te komen en heerlijk te genieten.

En natuurlijk niet te vergeten mochten we hier ook mee genieten toen Nederland voetbal speelde. Ja en voor ons was het niet zo even gaan kijken. Nee, Nee we moesten gewoon om 7.00 uur ’s morgens weg omdat om 07.30 uur de wedstrijd begon. Wij allemaal onze oranje kleren aan, oranje spuitbus mee, versierde kettingen mee. En gaan met die banaan op naar het Willemina plein. Waar tv’s hingen en veel mensen. Het was echt gaaf om met zo veel Nederlanders te kijken. En met ze alle oe te roepen als die net naast gaat. En heel hard te juichen, dansen als die in het doel ging. Echt lachen om dat zo met elkaar te kijken. De tweede keer had ik zelf geluk dat ik het onder mijn werktijd mocht kijken. Zo mochten de jongens ook mee genieten in de vreugde. Dat hebben ze zeker gedaan, daarna had een collega nog heerlijke cake gemaakt waar we met elkaar van smullen mochten. Echt weer een heerlijk feestje en zaterdagmiddag was ik in mijn vrije tijd nog even mee geweest naar het strand met de kinderen. Heerlijk genieten en ze even heerlijk zien genieten in het water. Daarna mochten ze daar ook nog op de Jetski en ik ook nog even. Echt gaaf. Zo maak je hier elke keer weer een hoop gave onverwachtse dingen mee. Maar waar je elke keer op in kan gaan gewoon omdat het kan. Zeggen we hier dan.

Het is weer een feestelijk verslag geworden. Er komt nu weer een vakantie aan. Genieten jullie van je vakantie. Voor ons wordt het wat harder werken maar gaat goed komen. God gaat met ons mee en wil ook graag dat we genieten van zijn natuur.
Liefs Marieke.

Hoe is het om in Nederland te zijn?

Dat is een vraag die ik uit veel monden heb horen komen en die aan mij gericht was. Ik dacht weer die vraag en wat moet ik nu antwoorden. Ik ben 8,5 maand naar Curaçao geweest en ging even voor 2 weken terug. Je stapt het vliegtuig in en je weet een stel leuke dingen die je in Nederland ga doen. In een tent slapen op opwekking, bij een bruiloft een dag gast zijn, dagje met je moeder weg en ook nog een bruiloft waar ik de collega’s van het vorige vrijwilligers jaar van DC ging zien. Ik ging in Curaçao door de douane even spannend zullen ze er nog wat van zeggen dat ik niet ben ingeschreven. Ik kijk ze alvast met mijn lieve onschuldige hoofd aan. Hij zegt er wel wat van maar laat mij doorgang. Gelukkig maar. Daarna het vliegtuig in ik zat naast 2 jongens die op vakantie waren geweest. Even gezellig zitten kletsen en daarna mijn tv schermpje aan en een beetje rommelen en zitten, zitten en nog eens zitten. Zo kwam ik uiteindelijk aan door de douane heen en ik had alleen handbagage en kon er dan zo uit. Mijn vader en zusje stonden te wachten en mijn zusje heeft mij naar huis gereden die heeft nog niet zolang haar rijbewijs dus een goede oefening was het.

Ik kwam in Nederland aan vanuit het vliegtuig zie je al hoe strak het is en hoe georganiseerd. De wegen lopen logische en de landschappen zien er mooi uit. Het ruikt al snel naar de vertrouwde boeren geuren. Ik had geluk want het gras was net gemaaid en het was schitterend weer dus kon in Nederland mijn kleur behouden en nog wat bij kleuren. Het was wel frisjes en voelde vooral heel raar om weer koud te hebben wat is dat eigenlijk ook al weer kippenvel. Nou ik kan je zeggen dat het eigenlijk niet zo lekker voelt. De dag erna naar opwekking en kwam ik zelfs in een tent te slapen. Nou dat was echt koud ’s nachts maar heb gezellig met Eline geslapen waarmee ik de eerste 2,5 maand ook mee in Curaçao op de kamer heb geslapen. Verder weer lekker bij gekletst, heerlijk buiten gezeten, gezongen en natuurlijk God ontmoet. Het was weer gaaf en heb het als goed ervaren. Maandagavond terug toen even relax gedaan.

Dinsdag lekker uitgeslapen en ben ik ’s middags naar Corine en kids geweest en ’s avonds nog even met Casper gegeten. Was erg gezellig en leuk om te zien hoe de kids gegroeid waren maar hoe ze met mij bezig waren. Ze hadden hun voordeur versierd voor mij en eigen prulletjes ingepakt. En vroegen: Marieke waarom moet je weg, hoelang ga je nog? Hoef je daar echt nooit een jas aan? Zo leuk om die verhalen weer even te horen. ’s Avonds ben ik met Mariëlle gaan zwemmen nog één keer als vrijgezellen dames. Woensdag kwam een vriendin langs en Mariëlle helpen verhuizen en haar huisje bekeken. Weer met openbaar vervoer meegegaan naar huis. Onderweg was ik mijn rijbewijs kwijt geraakt maar helemaal niet doorgehad. ’s Avonds thuis gerelaxt.

Donderdag zat ik samen met mijn moeder in de bus toen ik gebeld werd wie moet dat nu weer zijn. Was het mijn vader en vroeg ben je wat kwijt. Ehm… niet dat ik weet. Hij zei je rijbewijs o okay zou kunnen een meneer heeft hem gevonden en is nu in Cappele aan de IJssel. Gelukkig was mijn vriendin daar nog dus haar opgebeld met de vraag of ze hem wilde ophalen en dat wilde ze. Gelukkig ook weer opgelost. Ik ben een dagje in Zwolle wezen kijken, bij de Gereformeerde Hoge school omdat ik daar volgend jaar wil gaan studeren. Verder stad nog eens bekeken ik vind het een leuke stad. We hebben nog kale macaroni geproefd als testpanel en ben nog gefilmd over mijn gezondheid en we hebben lekker gewinkeld. Wat is dat heerlijk zeg als je een tijd weg ben, echt winkelen met mooie winkels. Nog wat dingen gekocht voor de bruiloft, en kleding en wat handige spulletjes.
Weer een hele reis terug maar leuk om even met mijn moeder weg te zijn.

Vrijdag was de bruiloft en heb ik mij eerst mooi aangekleed en hebben we geoefend voor een stukje op de bruiloft. Om half 1 begon de dag en het was weer heerlijk weer gelukkig. We zijn naar het gemeentehuis gegaan en de opa van de bruid was de ambtenaar. Het was erg leuk en toepasselijk verhaal waar we heerlijk konden lachen. Ik werd ook nog even uitgelicht met mijn bruine huid dat ik helemaal uit Curaçao was gekomen. En onder de handtekening zetten zei hij nog zo jij ben bruin geworden. Nou toen wist gelijk iedereen dat ik op Curaçao verbleef en heb ik heel de dag door leuke opmerkingen en vragen erover gekregen. Mariëlle Zwijnenburg ging dus trouwen waar ik ook al mee was wezen zwemmen en verhuizen en de eerste avond was ze gezellig langsgekomen. Het was een gave bruiloft waar iedereen als dag gast een rood accent in zijn kleding moest hebben. Het was een gaaf gezicht en gaf iets grappigs. ’s Middags heerlijk buiten gezeten en wafels en creps gegeten. Was erg lekker en toepasselijk voor hun. Met een bakje ijs met vruchtjes toe. We zijn ’s avonds naar de kerk geweest en daarna de receptie. Daarna nog het feest, het was een geslaagde dag en heb er echt van genoten. Er waren gave mensen en leuk om zo de vrienden te leren kennen van het bruidspaar.

Zaterdag weer heerlijk uitgeslapen, ’s middags familie geweest en ’s avonds nog naar een jongeren avond en als afsluiting nog even naar de flaming. Zondag 2 keer naar de kerk geweest en voor de rest heerlijk thuis gerommeld. Maandag ook een heerlijk rommel dagje. Bij mijn opa en oma geweest daar gegeten en verder nog even ijsselstein geweest. ’s Avonds shoarma gemaakt en is er nog een vriendin langs geweest.

Dinsdag heb ik heerlijk lang pyjama dag gehouden in Landhuis Veeris kan dat niet en dat is dan echt even heerlijk. Wel doorgegaan met koffer inpakken, dingen regelen en ga zo maar door.
Om 13.45 uur vertrokken en ben ik nog even Oudewater in geweest. De Tomtom op Den Haag ingesteld en naar Gaby gereden en heb ik Sanne ook ontmoet. We hebben heerlijk gegeten met elkaar en zijn naar de bruiloft van Corjan om naar de kerkdienst en feest te gaan. We ontmoeten daar ook Thomas en de rest van het DC jaar van vorig jaar. Leuk om iedereen weer zo te zien en te spreken. Het was een leuke avond en leuk om Corjan en Lianne zo te zien. Om 12 uur weer terug te zien en was kwart voor 1 weer terug en ben daarna nog even achter de computer gegaan en ben ik gaan slapen.

Want vandaag mochten we weer om 6.15 uur vertrekken naar Schiphol. Maar zoals je kan lezen heb ik een gave tijd meegemaakt in Nederland en was het echt genieten. Het is ergens zo normaal om weer in Nederland te zitten en voel je ook helemaal thuis. Maar moest wel weer wennen aan de kou en de mentaliteit is anders. Ik hoefde mij daar gelukkig nu nog niet druk over te maken. Ik vind het ook weer leuk om terug te gaan omdat je weet dat je in Curaçao nog niet klaar ben. Maar heb mij door jullie welkom gevoeld en wil iedereen daarvoor bedanken. Ben blij dat ik bij de bruiloften bij mocht zijn. Jullie nog een fijne tijd in Nederland of ergens anders waar je je bevind. Geniet ervan en weet God bij je is en hij Zegent. God is zo bijzonder en gaaf hoe hij zo met ons mee gaat overal naar toe. Ik vind dat God mij hierheen heeft gezonden en mij super helpt om geen heimwee te hebben en dat ik geen last heb gehad heb van een jetlag. God zegende vroeger in psalm 34, Jezus is aan het kruis gegaan waardoor we weer dichtbij kunnen komen en God zegent nu ook nog.
Veel succes met alles.
Liefs vanuit het vliegtuig op weg naar Curaçao waar ik de warmte, de mensen en het leventje daar weer op mag gaan pakken.

Liefs Marieke

Vandaag op 4 juni ga ik het online zetten. Gisteren ben ik 21 jaar geworden en heb hier echt een gave verjaardag gehad. Ik heb echt een onthaal van het team gehad. Maar hier zal ik van de week nog wel een blog over schrijven met wat foto’s erbij. Ga het ook nog met de kids vieren.

Wilhelmus van Nassouwe ben ik, van Duitsen bloed,....

Ja ja als je hier echt gaat rond kijken heb je af en toe echt Nederland op Curaçao. Zo was het pas 30 april en dan is het in Nederland Koningendag. Je zo zeggen op de Antillen vieren ze dat niet, jammer jammer want dat is altijd zo’n leuk Oranje feestje. Maar niks is minder waar op de Antillen vieren ze koningendag en hoe. Nou als ze een feestje kunnen vieren doen ze dat ook. Dat heb ik gezien. Het begint al een week van te voren op de radio op Dolfijn fm wat ik altijd luister als ik in de auto zit. Een gezellig muziekje het novum nieuws en leuke reclames. En ja daar komen ook reclames van Mambo over koningendag en over het Willemina plein. Dus nu hebben ze hier ook Koningennacht nu dat wilde ik wel een keer mee maken. Dus ik een kaartje voor 10 gulden gehaald dat is dus €3,50 ja dat zijn pas prijzen. En heb nog even snel een simpel oranje shirtje gehaald voor 8 gulden en een mooi oranje sjaal. Die om mijn rokje gedaan zie foto. Ja ja het verkleden met 2 huisgenoten was al een heel feest. Gekke foto’s maken en ja ja ze hebben mij mooi opgemaakt. Ze kregen deze keer de eer om het te doen. Ik denk één van de eerste keren dat ik opgemaakt door Curaçao permitteerde. Als dat maar goed ging. ’s Avonds om 22 uur de auto in wat gelukkig beginnen hier altijd nog wel wat eerder als in Nederland en toen we aankwamen dacht ik zijn we hier wel goed want er zijn zo weinig mensen in het Oranje maar als je binnen komt was ongeveer de helft toch wel met oranje en al behoorlijk druk. We hebben gezellig staan kletsen en dansen en er kwamen nog een stel bekende. Om precies 12 uur werden we welkom geheten op Koningendag en hebben we met z’n alle uit volle bos het Wilhelmus mee staan zingen. Wat een sfeer om zo met elkaar koningendag in te gaan met alle Nederlandse op het eiland. Daarna zijn we wel weer snel richting huis gegaan omdat we de volgende dag ook nog wakker wilde zijn voor koningendag.

Dus al weer vroeg ging de wekker en stond ik om 9 uur naast mijn bed. Om koningendag te gaan vieren de oranje kleding werd even bespoten met Deo en werd weer aangetrokken. Want ja het was nog steeds feest en dat hoort in het oranje. We hebben eerst rustig ontbeten en achter mijn laptop gezeten en daarna was het tijd om het busje te gaan pakken. We gingen maar met het busje want parkeren zou lastig gaan worden. Dus wij langs de weg staan komt er gelijk een busje aan hij seint met zijn lichten. Onder tussen waren we al een stel keer door auto’s naar ons getoeterd. Aan toeteren hebben we niks geef ons dan een lift. Maar nee. Balen die zit vol, de volgende ook maar bij de derde hadden we raak en konden we gezellig mee rijden. Toen we in Ottrabanda aankwamen zag het oranje van de mensen. We zijn langs de kraampjes gegaan en de afgeprijsde winkels. Even lekker gesnuft, maar goed dat je weet dat je het ook niet allemaal naar Nederland kan nemen, mijn portemonnee maar zoveel mogelijk dicht gehouden. Wel nog een heerlijk broodje hotdog gegeten. Daarna zijn we naar Punda gegaan en daar ook rond geneusd tussen al de spullen. En een echt oliebol gekocht want ja die hoort bij deze dag en van gesmuld. Het was echt koningendag daar zo grappig om te zien maar ook de antilianen in het oranje en die doen gezellig mee. ’s Middags nog gewerkt en ’s avonds met nog wat meiden even in de stad wezen kijken en daar nog even gezellig gek gedaan op het Willemina plein ons echte Nederlandse terras met echt Hollands eten erbij en je kan er Maxima, Willem-Alexander, Beatrix enz. bestellen. Dus een echt Nederlands terras. Zo was mijn koningendag echt een feest wat je hier ook echt kan vieren.

De volgende dag was het de dag van de arbeid en op de dag van de arbeid als je zo zeggen dat iedereen blij mag zijn dat hij werk heeft. Dus dan heerlijk gaat werken hebben hier de winkels allemaal vrij. Maar nee niet alle winkels want de Bisjoe4joe was open. “Waar heb je al die mooie kralen van dan en dat mega hippe horloge…. Heb je zeker uit Nederland. Nee dat heb ik bij Daan. Zeg maar Daniele hor.” Dat mogen wij ook vaak horen op de radio en zo kwamen wij bij dit grappige kralen winkeltje. Op de eerste zaterdagmorgen heb je daar een inloopworkshop en daar heb ik mee meegedaan. Het was eerst een heel gedenk wat ga ik maken en hoe. Ik heb uiteindelijk mijn horloge gepimpt. Het was een simpel horloge met een zwart bandje. Ik heb het zwarte bandje eruit geknipt en er een mooie kralen horloge van gemaakt. Hij is erg gaaf geworden en ik ben er erg trots op.

Nu heb ik een mooie armband horloge voor op de bruiloft. Heerlijk heb ik gelijk een mooi sieraad en ook nog de tijd. Wat geweldig want die ga ik in Nederland wel weer nodig hebben. Heb ik nu al weer gemerkt dat gaat plannen worden 14 dagen. Moet ik weer bij gaan houden. Maar dat wil ik niet ben ik daar net vanaf en kan ik vaak ’s morgens bepalen hoe de dag loopt en hoe vaak gebeurd het hier niet dat we het dan weer omgooien dat kan hier allemaal. En niemand die er last van heeft, maar dat gaat in Nederland even anders worden.

Want ja dat lees je goed ik ga even voor een klein 2 weekjes naar Nederland. Ik kom terug op 20 mei en dan ga ik eerst heerlijk naar opwekking. Daar God groot maken en mensen die ik 8, 5 maand niet meer gezien heb ontmoeten. Ik heb daar echt veel zin in. Misschien jou ook nog wel. Verder ga ik nog wat leuke dingen doen en niet te vergeten de bruiloft van mijn lieve vriendinnetje Mariëlle Zwijnenburg. Want ja doordat zij niet kon wachten tot september met trouwe kom ik nu dan even terug. Ik ben het je ook wel dankbaar voor hor. Want ja nu heb ik een geldige reden om even in Nederland om het hoekje te kijken. En in mijn geboorteland even op bezoek te gaan. Ik ben niet van plan om daarna begin september terug te komen. Maar dat gaat hoogwaarschijnlijk november worden. In mijn nieuwsbrief hier meer over.

Nog even een grappig iets pas was ik in de winkels en toen kwam ik op eens een heel bekend toetje tegen. Ze zijn hier eigenlijk niet te betalen. Alleen je heb hier ook altijd een stuk wat op de dag op moet. Ja een toetje moet ook altijd wel een hele reis maken, maar nu kwam ik gewoon een toetje uit Benschop tegen. Het bedrijf waar ik altijd langs fietste zelf veel toetjes van gegeten heb. En dat kwam ik gewoon tegen hier in Curaçao. Die heeft een lange reis gemaakt maar ik heb er van genoten. Een echt overheerlijk Natuurhoeve toetje. Het kan gewoon niet beter en van zulke dingen kan je echt genieten hier. Zo leer je zulke toetjes gewoon echt waarderen.

Op het werk gaat het ook nog erg goed en heb ik het goed naar mijn zin de volgende keer misschien weer wat meer over. Maar hier even weer wat greepjes uit mijn leven hier op Curaçao. Ik hoop dat je ervan genoten heb.
Liefs Marieke uit Curaçao!

Zo gaat hij goed, zo gaat hij beter al weer een kilometer van mij schoenen afgesleten..

Ja zo heb ik gelopen en gelopen vorige week met de vierdaagse van Curaçao. Net voor de vakantie kwam Raylison naar mij toe met de zin jij gaat toch zeker ook lopen tante. Ik dacht als hij het lukt kan ik het vast ook wel. Later hoorde ik dat het wel 30 km per dag was ongeveer ik dacht o dat pas toch helemaal niet bij de antillen. Zal ik het nog doen, ik heb het besluit genomen om het te doen dus nu ga ik het doen ook. Ik hou eigenlijk helemaal niet zo van wandelen. Ik kon op donderdag 1 april mee lopen want dan was ik vrij. Ik had slaapdienst dus de ochtenddienst kwam eerder en ik stond al om half 6 naast mijn bed. Alles klaar gemaakt om te gaan en ben ik met Raylison vertrokken nog Malaika opgehaald en ons weg laten brengen naar de Hato vlakte. Daar heb ik een mooi t-shirt aangekregen en zijn we gaan lopen. Aan het begin begon ik te rekenen je loopt 5 km per uur delen door 30 is 6 uur wat je aan het lopen ben. Ik dacht dat ga ik nooit vol houden zo begint die zon te prikken. Maar gewoon lopen dacht ik, we liepen af en toe rustig naast elkaar, het volgende moment kletste we wat, dan zongen we weer wat of maakte we even een lolletje. Maar we hadden flink de pas erin. Af en toe kwam de auto voorbij en kregen we koud water en een lolly en vroeg hoe het ging. Zo gingen we verder de Hato vlakte over je heb super mooie uitzichten, vliegtuigen die laag overvliegen om te gaan landen. Na een paar uur kwamen we een boerderij tegen waar koeien, geiten en kippen liepen Ik heb voor het eerst weer eens een koe gezien. Thuis hoefde ik in de lente en zomer maar het raam uit te kijken en zag ik 50 koeien. Nu liepen er wat koeien in de blubber te stampen. We zijn daar naar links gegaan en weer richting de auto weg gelopen. Daar zijn we bij een huisje even naar de wc geweest. Toen kwamen we op de weg aan en daar zouden we nog 13 km moeten lopen. Denk je o nee nog zeker 2 uur en ondertussen was het al een uur of 11 en begon het echt warm te worden. Maar we gaven de moed niet op en zijn verder gegaan. Langs de weg was wel een stuk saaier en vliegen auto’s langs je heen dat loopt echt niet rustig. Na een hele tijd langs de weg gelopen te hebben dacht ik zullen we maar een busje pakken maar daar dachten Raylison en Malaika anders over ondertussen waren er ook nog een jongen bij ons komen lopen. Dus hebben we nog een tijd doorgeploeterd maar ging het niet zo makkelijk meer. Uiteindelijk is toch iemand ons op komen halen en hebben we de laatst 3 km niet gewandeld en die dag gingen ze er 32 lopen dus dat betekend dat ik toch 29 km heb gewandeld. Ik vond het knap van ze en voor mij zelf. We hebben daar nog lekker wat gedronken en een chocolade reep gegeten bij het christoffelpark en zijn toen met de bus weer naar huis gegaan. Thuis bakte een collega een heerlijke hamburger voor ons en heb ik heerlijk van gesmuld. Zo waren mijn schoenen weer een stuk gesleten.

Op maandag heb ik naar mensen gekeken die ook een hele tocht liepen, het was Seú is het oogstfeest en wordt ieder jaar op tweede paasdag gevierd als ‘dia di kultura’ (dag van de cultuur). Ik had ochtenddienst en mocht van 7 tot 15 uur werken. We hebben ’s morgens alles klaar gemaakt en zijn om 10 uur vertrokken. Ze bedanken dan voor de regen en de oogst. Dit jaar had het alleen helemaal niet geregend. Dus hebben mensen veel moeten sproeien en zal weinig van de oogst gelukt zijn. Het is elke dag warm op Curaçao en weet je wat daar gebeurde het begon gewoon te regenen. Eerst zachtjes maar daarna steeds harder en harder. We hadden gelukkig een party tent voor het zonnetje maar was uiteindelijk ook handig voor de regen. Toen het weer wat minder hard ging begon de optocht weer te lopen. Ik heb 63 wagens voorbij zien komen met daarachter allemaal 50 kinderen en mensen mooi verkleed in klederdracht. Het was grappig om te zien hoe ze voorbij kwamen de ene die er echt van genoot, bij een andere dacht je waarom ga je mee lopen. De volgende vond het heerlijk om op de foto te gaan en ging er even goed voor staan. Zo hebben we daar wel een paar uur zitten kijken maar grappig om dat eens mee te maken. Er waren ook lekkere spullen om te snoepen dus het was een heel feest langs de weg.

In de vakantie heb ik nog wat diensten gewerkt en op donderdag gingen we een dagje kanoën met de kinderen. Er gingen gezellig ook nog een stel collega’s mee. We gingen eerst de kanos op het strand leggen daar had je al hele spierballen voor nodig. Daarna gingen we nog naar een visje kijken die het rif op eet en als je dat visje ziet moet je hem doden of vangen en aan het natuurlap geven. Daarna zijn we de kanos ingestapt en gaan varen. Het was flink roeien maar wel erg leuk. De kinderen deden het super knap. We hebben de natuur nog geholpen met wat extra mangrove bomen te planten. We plukte zaadjes van de boom en hebben die verder op in het water gezet. Daarna zijn we weer terug gevaren. Het was een leuk tochtje en toen waren mijn handen weer wat verder gesleten. Zo is de vakantie voor de kinderen weer omgevlogen en kunnen ze nu weer heerlijk naar school voor ons weer even wat rustiger en meer structuur.

Typisch dingen vanuit mijn leventje hier...

Ja ja wat gaat de tijd weer snel en ik zit hier al weer meer dan een half jaar en het leventje begint nu een wat vaster ritme te krijgen tot in hoeverre het hier kan. Want het blijft op het eiland altijd nog het lekkerste dat je vaak ’s morgens nog niet weet hoe de dag gaat lopen. Dan lig je ’s avonds in bed en denk hoe laat zal ik mijn wekker eens zetten en dan is het maar weer afwachten hoe laat ik wakker wordt. Als het eerder is nog even omdraaien of de laptop op schoot en weer even kijken wat er te beleven valt. Of weer afwachten wie er online zijn en wie er vrij zijn om een dagje mee weg te gaan. Of met wie je werkt en hoe de kinderen in hun vel zitten en wat er voor activiteiten op het spel staan. Altijd weer spannend, spannend. Het is ook wisselend met wie ik op pad ga of mensen van hier of gezellig met wat meiden vanuit Meant to Shine. Zo ontmoet ik hier gezellig altijd wat mensen.

Zo blijft op zondag als ik vrij ben of ’s morgens vrij ben altijd nog redelijk hetzelfde vroeg mijn bedje uit om naar de kerk te gaan. Ik vind het altijd weer fijn om naar de kerk te gaan ook al vind ik het dan ’s morgens vaak toch nog wel erg vroeg. Samen met elkaar God groot maken, uit de bijbel lezen en de dominee die een mooie preek houd. Ik kan er van genieten hoe hij heel duidelijk en concreet en soms best confronterend kan zijn maar het uiteindelijk altijd met zoveel Liefde kan brengen. Na de kerk nog even koffie drinken en dan weer afwachten naar welk gezin we gaan en of we het in de mooie stoet weer kunnen vinden. Zo ging ik afgelopen in de mooie auto van Jet en Vera mee, maar wilde niet zo snel starten. Dus de dominee was er al vandoor maar we waren er al wel eens geweest dus dat moeten we toch wel kunnen vinden. Hoe was het ook al weer eerst goed na denken en een stuk rijden na een tijdje zaten we op een weg zat er een witte pick-up achter ons constant te schijnen met zijn lichten wij dachten wat wil die persoon van ons. Wil hij er langs dat slaat ook nergens op dus reden we rustig door. Tot Jet een gil gaf het is de politie en deed snel nep haar gordel op. Een vrouwelijke agent stapte uit en zei we volgen jullie vanaf daar en er zit achterop geen nummerbord. Nee klopt zei Vera hebben we nooit gehad van het verhuurbedrijf en we mogen er van hem gewoon mee rijden. Het mag niet, en ze bekeek de papier en liep naar haar mannelijke collega en overlegde even en toen mochten we uiteindelijk gaan. We waren toen even helemaal de weg kwijt dus uiteindelijk naar wat mensen proberen kregen we een gemeentelid aan de lijn en heeft ons de weg uitgelegd en zijn we er gekomen en hebben we heerlijk thee met cake gekregen en weer heerlijk gekletst. Heerlijk zulke dingen en daar kan ik echt van genieten hier.

Vanmorgen hadden wij vergadering en praten we met elkaar over de kinderen en allerlei punten over het kinderhuis. Toen de telefoon ging, een collega pakte op en zei toen ze terug kwam, Joey belde één van de jongere kinderen. Dat hij opeens vanaf nu vrij zijn, waarom vroegen wij ons af. Er is een collega ze op gaan halen en toen ze terug kwamen was het zo dat ze de parkeerplaats gaan asfalteren en dat moet opeens nu gebeuren dus morgen zijn ze dan ook opeens vrij. Niks van te voren gemeld ofzo nee zo opeens en ze verwachten dat alle kinderen zo opgehaald worden en ze morgen zo opgevangen kunnen worden. Zou in Nederland eens moeten gebeuren je kan het je niet voorstellen.

Op dit moment is er op Curaçao te weinig elektriciteit en hebben ze besloten om tussen de wijken te schakelen. Dat betekend dat je af en toe een paar uur geen stroom heb. Dat je even niet achter de computer kan, niet kan strijken, geen licht aan kan en geen ventilator aan dus dat wordt lekker warm. Gisteren ging hij ook opeens uit maar naar 2 uur weer aan gelukkig net voor het slapen gaan zodat ze nog wel hun ven aan kunnen zitten anders broei je echt je bed uit. Vanmorgen waren er dan ook enkele stoplichten uit en in het meerijden in een stoet maar als jou rij stil staan kan je gerust even wachten. In Nederland zal er al lang zo’n mooie verkeersagent staan op dat soort plekken maar hier gaat het onderling met gebaren.

Op dit moment heb ik in een nieuwe sport ontdekt het is heerlijk je staat op het water, je zit een hele middag heerlijk op een boot en het is super gezellig. Het is Wakeboarden het is echt zo heerlijk om op de golven en water te staan, over de golven te kunnen en het is echt genieten. Het leuke is ik heb het nu 3 keer gedaan en je komt telkens een stukje verder. Maar waardoor het soms ook wel een sport is wat als je eenmaal heb gedaan het graag vaker wil doen. Zelf probeer ik het nog wel een beetje rustig aan te doen want duiken is ook wel erg leuk alleen een stuk rustiger, maar zie je weer veel van Gods natuur. Verder ga ik in mijn vrije tijd heerlijk naar het strand en is het heerlijk om daar even tot rust te komen.

Het eilandje; Curaçao!

Als je hier vaak werk je dingen regelt en op zondag naar de kerk gaat heb je soms maar half door dat je op Curaçao zit. Je praat gewoon Nederlands, je doet je eigen ding en het rommelt wel. Maar dan wordt je af en toe stil gezet en mag je weer even bedenken dat je toch echt op Curaçao ben. Je loopt zo zonder jas naar buiten, je ziet de palmbomen in je tuin staan, je ruikt de Isla, je ziet vreemde beesten langs je been schieten, je wordt aan de rechterkant met auto’s ingehaald en het voorrang verkeer wordt geregeld met gebaren. Afgelopen woensdag stond het eiland op zijn kop want maandag was de Isla gaan staken voor veiligheid. Daardoor konden er geen benzinepompen voorzien worden van benzine. Daardoor gingen alle mensen dinsdag tanken, tanken en alles waar ze maar benzine in konden doen vol tanken. Ik dacht dinsdag wat is er aan de hand maar had mij er verder niet druk over gemaakt. Mijn ouders waren er voor de laatste dag en dat was al druk zat. De auto moest toch vol weggebracht worden kan je beter op het laatste moment hem vol gooien toch. Dus woensdag morgen had ik weer ochtenddienst en moest ik om 6 uur op het werk zijn ik extra vroeg weg zodat ik bij de 24 uur open benzinepomp kon gaan tanken. Maar er stonden vuilnisbakken voor en toen ik ging kijken was de benzine op. Dan op naar de volgende maar het zelfde verhaal. Ik kon de kinderen nog wel naar school brengen en we reden langs een tank en stonden er zeker 100 auto in de rij. Eerst de kinderen maar eens wegbrengen ik dacht rond 10 uur zou het vast wat rustiger zijn niet bedacht dat het ook wel een op zou kunnen raken. Ik er na toe maar overal leeg en bel ik het verhuurbedrijf op en hun hadden net nog ergens getankt. Ik ook snel daar na toe rijden en kon ik ook achter een lange rij aansluiten. Toen er nog 50 auto’s voor waren begon in één keer de rij om te draaien en weer te vertrekken. Ik dacht onee de benzine is hier ook op. Toen heb ik uiteindelijk de auto maar leeg ingeleverd. Wel lastig maar geld betalen en het was onmacht. Weer een heel drama maar uiteindelijk waren ze gelukkig woensdags al tot een compromis gekomen en zijn ze weer benzine gaan ronddelen en is het opgelost.
Maar jullie zullen vast ook benieuwd zijn hoe het met mijn ouders hier was. Ze kwamen donderdag 18 februari aan om 19.30 uur voor ze er uit waren was wel een uur later. Wel raar maar ook zo normaal om elkaar weer te zien. Aan de ene kant heb je zoveel te vertellen en te vragen maar aan de andere kant heb je ook het idee dat je elkaar net nog gezien heb. Ik had eerst lekker 3 dagen vrij en ben met hun naar het struisvogelfarm geweest, het strand en daar een heerlijke pizza gegeten, zaterdag een mooie wandeling gemaakt en weer heerlijk aan het strand gelegen, zondag naar de kerk en stage opvang geweest en lekker rustig aan gedaan. Maandag morgen heb ik gewerkt en ’s middags hebben we gekookt op Veeris en daar heerlijk met een hele tafel vol gegeten. Dinsdag naar Sheta Boka geweest en mooi naar Gods natuur en kracht gekeken en nog aan het strand gelegen en ’s avonds naar de verjaardag van Malaika. Woensdag heb ik ’s morgens weer gewerkt en ’s middags weer even naar het strand geweest en naar de zonsondergang gekeken. Donderdag had ik vergadering en ’s middags naar het slavenmuseum en ’s avonds heb ik een nachtdienst gedraaid. Vrijdag morgen zijn we met Kapitain Goodlife naar de blauwe kamer gevaren en hebben gesnorkeld, ’s middags weer heerlijk naar het strand en achter een speedboat op een banaan gezeten. ’s Avonds hadden we maandviering wat erg gezellig was. Zaterdag hebben Chananja en ik ’s morgens met de dolfijnen gezwommen en het sea acedemy bekeken, Hier een filmpje ervan:

’s middags mocht ik weer werken en zijn ’s avonds mijn ouders monopoly wezen spelen met Raylison. Zondagmorgen heb ik weer gewerkt en ben ik met de jongens naar de kerk geweest en heb ik mijn ouders daar weer ontmoet en nog even naar het strand geweest. Maandag het Christoffelpark rond gereden met de auto en ’s middags naar het strand bij Lagun, ’s avonds was er teamavond en hebben daar eerst gezellig meegegeten. Dinsdag hebben mijn ouders opgeruimd en zijn we met elkaar nog even in het stadje wezen lunchen om het af te sluiten. Ik heb ze ’s avonds weer op het vliegtuig gezet naar Nederland en zo was het een drukke vakantie die zo was omgevlogen. Het was erg leuk om weer bij elkaar te zien en met elkaar het eiland weer verder te ontdekken. Zelf wist ik de weg naar veel punten en wist dat het leuk was om naar toe te gaan maar had er nog geen tijd voor gehad. Dan was vooral nu de kans en de tijd. Ook apart om dan zo weer dichtbij elkaar te leven en weer te beseffen wie je ouders zijn en hoe fijn het is om ze te hebben en liefde van ze te ontvangen. Bedankt voor de leuke tijd pa, ma en zusje. Het was zoals je leest ook een vol programma vooral voor mij met het werk tussendoor. Dus was daarna ook wel moe maar dat had ik voor deze herinnering wel zeker over.

Als goed is hebben jullie ook mijn nieuwsbrief mogen ontvangen van Februari. Als dat niet zo is kan je hem hier aan de rechterkant naast bij het kopje nieuwsbrieven op nieuwsbrief van februari klikken. Hiernaast zie je een stel foto's van mijn vakantie online en de afgelopen tijd. Als je er op klikt kom je bij mijn album en kan je ze beter zien. Veel kijk plezier!!

Hoe bewijs ik een ander het meeste LIEFDE?

Ja ja daar zit ik dan weer met mijn laptop op schoot en denk ik wat zal ik weer schrijven wat willen de mensen eigenlijk horen. Dan merk ik zelf wel weer dat mijn leventje hier gewoner wordt. Wat heb ik nog niet verteld of denk ik het lijkt ook wel een vakantie blog met al die activiteiten die ik doe.
Maar nee nee dat is het nou ook weer niet deze 2 weken heb ik gewoon 81 uur gewerkt + 6 uur vergaderen, een teamavond en alle huisbewoners uurtjes over kinderhuis Hebron. Daarvan zijn ook nog 2 slaapdiensten waar 8 uur voor gerekend wordt waarbij ik 18 uur op Hebron ben. Dus moet je nagaan hoeveel uurtjes ik op Hebron ben geweest. Dat komt omdat er wat minder mensen zijn en ik nu wat meer werk zodat als mijn ouders hier zijn iets meer vrij ben.

Op Hebron maak ik van alles mee een hoop leuke momenten met de kinderen, grappige momenten, vermoeiende, etende, frustrerende, slapende, taxi, tafel, schoonmaak momenten en nog veel meer. Er speelt altijd van alles rond om de kids waar je elke dag als je werk weer in stapt ze probeert te helpen maar dan weer naar een halve dag aan iemand overdracht om het dan later weer op te pakken. Dat is soms zo moeilijk dat een ander dat weer net anders doet en het kind zoveel voorbeelden krijgt. En doordat ze dat hun leventje lang al hebben gehad denk ik moeilijk het er uit kunnen pikken. En veel bezig zijn in hun hoofdjes hoe krijgen we iets voor elkaar bij die en die tante. En hoe meer je over de kids praat en ze ziet is het soms moeilijker om er achter te komen hoe verschillend ze zijn in verschil met gewone kinderen en hoe verprutst ze zijn door deze situatie. Toen ik hier kwam had ik dit niet bedacht, je komt hier om de kinderen te helpen en met ze te genieten. Maar ze willen geen nieuw tante ze willen de ander weer terug. Niet weer opnieuw ontdekken waar de grenzen liggen, niet weer opnieuw iemand voor een jaar in hun hart sluiten en weten dat je weer weg gaat. Maar ze kunnen ook weer niet anders want ze hebben je nodig om te leven. Dus dan toch maar weer het contact aan gaan. Het is zo moeilijk om daar over nadenken en te praten want je ziet dat een mens niet hetzelfde is wij als groepswerkers kunnen niet op één lijn komen en hetzelfde alles aanpakken. We willen wel maar het kan niet. Dit zijn 8 kinderen die we zo begeleiden maar hoeveel kinderen heb je hier niet van op de aarde. Die in een kinderhuis leven, dan nog niet eens te praten over alle kinderen die op straat leven. Ik denk altijd nog dat die er nog slechter aan toe zijn. Waar kunnen we dan beginnen, of moeten we ze allemaal maar laten gaan en laten zitten in deze wereld?

Zoals ik pas in een preek hoorde was de vraag: Hoe kunnen we de ander het meeste LIEFDE bewijzen. Hoe vaak denken we niet het is die persoon zijn eigen schuld dat hij zo in de put is geraakt. Heeft zijn geld opgedronken en leeft op straat. Is zelf verslaafd geraakt aan drugs, heeft zichzelf in de knoop gepraat. Mensen ik geloof dat deze mensen dat nooit hadden gewild maar in deze situatie zijn gekomen. Moeten we er dan maar met een boog om heen blijven lopen. Of proberen we ze te helpen. Maar hoe doe je dat dan. Ik denk niet dat we dat zelf kunnen, ik heb al geprobeerd iedereen te helpen maar er zijn zoveel problemen er zijn zoveel momenten dat we er om heen lopen. Er zijn zoveel momenten dat we helpen maar het lijkt of het geen zin heeft dus de volgende keer maar niet doen. Dus we geven de moed maar weer op. Willen we dat. Ik denk dat het belangrijk is om het in Gods hand te legen en vragen of hij zijn hart wil bewegen wat Zijn hart beweegt. Dat Hij duidelijk maakt wie jij mag helpen.

Ik heb zo ervaren dat ik op dit moment de kinderen van Hebron mag helpen en een lichtje mag zijn op Curaçao. Niet dat het altijd makkelijk is maar in zijn Kracht kan ik hier zijn leven en wonen. Zelf zou ik het niet kunnen en de kinderen al lang hebben opgegeven. Het blijft een strijd maar we mogen door de verhalen en de groei van de kids zien dat ze vooruit gaan. Ook al is het met toppen en dalen maar we mogen weten dat God situaties kan gebruiken ten goede. Ik ben blij dat ik hier een stukje van mijn leven mag geven en hier vrijwillig er voor deze kinderen mag zijn. Na een dagje werken wat niet zo lekker ging kan ik niet zeggen: Jammer dan ik heb wel weer geld op zak, nee ik krijg geen geld ik krijg Gods liefde. Daar mag ik het mee doen en uit leven. Aan het begin dacht ik hoe krijg ik genoeg sponsoring en hoe laat ik Nederland achter, maar gelukkig gaf God mij daar gelijk rust in. Nou mag ik ook zien dat ik genoeg ontvang en mij daar zeker geen zorgen over hoeft te maken. Ik ben daar blij om dat ik gesteund wordt. En dan is financieel niet eens het belangrijkste wat ik mag ontvangen van jullie. Ik ontvang ook gebed en bemoedigingen bedankt ervoor. Verder vind ik het een fijn eiland om te leven waarbij ik echt kan genieten en uitrusten van het werk. Als je gewerkt heb en je gaat even naar het strand of pakt met meiden uit de kerk even een terrasje ben je al weer vergeten dat je ’s morgens gewerkt heb en lijkt het weer even of je op vakantie bent. Heerlijk!

God is een groot God, vol genade voor ons allemaal. Zo begin ik mijn blog en wordt het uiteindelijk weer een verhaal en denk hoe kom ik op het idee om dat zo te typen. Maar het komt uit mijzelf en het is een blog over mij dus ik kan delen wat er in mij omgaat. Als je nog leuke onderwerpen heb waar je graag meer over zou willen weten kan je hieronder reageren en kan ik kijken wat leuk is om over te schrijven. Het is nu soms moeilijker om te beginnen maar als ik eenmaal typ is er weer veel te veel te vertellen en is die voor het weet weer te lang.

Ayo

Mijn ouders komen donderdag aan en daar hoop ik 2 fijne weken mee te beleven dus dat zal ook wel weer een blog gaan opleveren. Maar ga ik eerst genieten een paar dagen vrij na zeker 5 maanden achter elkaar door werken zonder een keer langer dan 2 dagen achter elkaar vrij te zijn.